Kάθε νέο άρθροΓνωμικό #189
Posted by Διαγόρας ο Μήλιος στο 2010/01/17
«Από το σηπόμενο σώμα μου, θα βλαστήσουν άνθη και θα είμαι μέσα τους και αυτό είναι αιωνιότητα.»
—Edvard Munch (Έντβαρντ Μούνχ) (1863-1944) Νορβηγός ζωγράφος
Η φράση στα αγγλικά, από την οποία έγινε η μετάφραση: «From my rotting body, flowers shall grow and I am in them and that is eternity.»
Το αρχείο των γνωμικών φιλοξενείται στο atheoi.ORG: Αρχείο γνωμικών
Copyright © 2010 Διαγόρας ο Μήλιος | Όροι Χρήσης
Άρθρα μέσω RSS
Σχόλια μέσω RSS
Μόνο τα σχόλια αυτού του άρθρου μέσω RSS
Άρθρα μέσω email
Σχόλια μέσω email
Διαγόρας ο Μήλιος 
Ιοκάστη said
Πολύ όμορφο :)
Κλεοπάτρα said
Αυτό είναι… Γιατί δέ μάς αρκεί;;;
ΘΒ said
«Ο θάνατος είναι το τέλος κάθε βιολογικού οργανισμού. Όπως τα πάντα στο σύμπαν (ακόμα και το ίδιο) είναι πεπερασμένα και κάποτε τελειώνουν, έτσι και ο άνθρωπος. Όλα τα ζώντα είδη στη γη προσπαθούν να ζήσουν το δυνατό περισσότερο τα ίδια και να διαιωνίσουν τα γονίδιά τους μέσω της αναπαραγωγής.
Μετά τον εγκεφαλικό θάνατό, αυτό που νιώθω σαν “εγώ”, δυστυχώς παύει να υφίσταται. Εδώ, μετά από ένα βαρύ εγκεφαλικό χάνουμε τον εαυτό μας, αν μας φάνε τα σκουλήκια θα καταφέρουμε να τον διατηρήσουμε; Την ασθένεια την αντιμετωπίζω ως ένα παράγοντα που μπορεί να με οδηγήσει στο θάνατο και στην ανυπαρξία μια ώρα αρχύτερα και για την αντιμετώπισή της εμπιστεύομαι την ιατρική…».
Νίκος Δήμου:
Εμένα δεν με φοβίζει ο θάνατος αλλά το «θνήσκειν» – η διαδικασία…
Η ιδέα πως δεν θα μπορώ να απολαύσω την ζωή με γεμίζει αγανάκτηση. Μερικές φορές νιώθω την ανάγκη να γράψω στον τάφο μου βρισιές και κατάρες για όσους ζουν και χαίρονται αυτά που αγαπάω…
Black Swan (σχολιαστής)
Το πένθιμο (το νεκρικό· ακόμη και το μακάβριο) πρέπει να νοηθεί ως το αντίθετο του πενθητικού, της «ειρηναίας αποδοχής του θανάτου», για να το πω με λόγια του ίδιου του Γιανναρά, της αγωγής προς μία υποδειγματική συμφιλίωση με τον πεπερασμένο χαρακτήρα των όντων και των πραγμάτων (χαρά και λύπη, η μαγιά τόσων και τόσων ποιητών του νεοελληνικού πανθέου):
Νίκος Δήμου:
τι μου χαλάτε το κείμενο με σαχλαμάρες Γιανναρά και άλλων ιερο-δούλων…
Άκου: «το αντίθετο του πενθητικού, της «ειρηναίας αποδοχής του θανάτου»». Ποια ειρηναία αποδοχή; Ποιών; Νερόβραστες παρηγοριές θεούσων!
Do not go gentle into that good night…
Rage, rage against the dying of the light.
Dylan Thomas
Λύσσα – λύσσα – και απόγνωση!
Άκου: «το πρόσωπο και το άτομο» και άλλα παραμύθια. Ναυτία μου έρχεται.
Φίλοι, μας δουλεύουνε!
Νίκος Δήμου:
Ναι, είμαι συγχυσμένος και θα σου πω γιατί. Όσο γερνάω και πλησιάζει η ώρα μου, τόσο περισσότερο αγανακτώ με όλα αυτά τα παραμύθια με τα οποία δήθεν μας παρηγορούν (στην πραγματικότητα όμως μας κοροϊδεύουν) οι παπάδες και οι θεολόγοι. Τόσο εξεγείρομαι για το άδικο του θανάτου και δεν αντέχω να ακούσω περίπλοκα διανοήματα που ουσιαστικά εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο. Μεταξύ Γιανναρά και θεούσας νοσοκόμας υπάρχει διαφορά επιπέδου – αλλά όχι προσανατολισμού. Στη βάση είναι το ίδιο.
Άλλοι, γερνώντας, γίνονται θρήσκοι. Εγώ το αντίθετο. Και πόσο με εκφράζουν οι στίχοι του Dylan Thomas «Λύσσα, λύσσα κόντρα στο θάνατο του φωτός!»
Διαγόρας ο Μήλιος said
Κλεοπάτρα:
Όοοοχι… δεν φτάνει αυτό… πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει κάποιο πολύ ωραίο μέρος όπου θα πάμε μετά θάνατον εμείς, και όλοι όσοι αγαπάμε, και όπου όλα θα είναι πολύ ωραία, και θα διαρκεί αιώνια. Και πρέπει επίσης οπωσδήποτε να υπάρχει κάποιο πολύ άσχημο μέρος όπου θα πάνε μετά θάνατον όλοι όσοι δεν συμπαθούμε, όπου όλα θα είναι πολύ χάλια, και που θα διαρκεί επίσης αιώνια. Και πρέπει επίσης να υπάρχει μια κάστα χαραμοφάηδων που θα φοράνε ρόμπες και θα μας λένε τι πρέπει να κάνουμε για να εξασφαλίσουμε τη θέση μας στο πολύ ωραίο μέρος, όπως επίσης και να υποδεικνύουν ποιοι είναι εκείνοι που θα πάνε στο πολύ άσχημο μέρος ώστε να μην τους κάνουμε παρέα. Τι λουλούδια και αιωνιότητες μου λες, εδώ έχει ψωμί…
ilmois doubt said
Συμφωνω απολυτως Διαγορα!!! Απο τα αγαπημενα μου γνωμικα ειναι αυτο!!! Αλλα χρειαζεται μεγαλη αντοχη/σθενος για να το εκφωνησει αυτο καποιος θρησκος!!!
Κλεοπάτρα said
Πώς θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί σου Διαγόρα;
Όσο οι άνθρωποι θα αναζητούν αυτά που λες, θα υπάρχουν πάντα οι καλοθελητές να τούς τά προμηθεύσουν. Η επιλογή είναι πάντα δικιά μας, ως γνωστόν…
Προς: Ilmois Doubt
Ήταν όντως ο Μουνκ θρήσκος, μέ τήν κλασική έννοια τού όρου;
Ο Αλέξανδρος said
Πολύ όμορφο –και επίκαιρο δεδομένης της επικείμενης έκθεσης του Μουνχ στην Αθήνα. Φαντάζομαι ότι αυτή ήταν η αφορμή Διαγόρα;
Διαγόρας ο Μήλιος said
Όχι, αλλά η είδηση είναι εδώ:
Τα Νέα Online – Μια διάσημη «Κραυγή» στην Αθήνα
Περί θανάτου… « Διαγόρας ο Μήλιος said
[…] του. Το έχει κάνει μέχρι στιγμής στο γνωμικό #35 και στο γνωμικό #189, και λέω να τον απαλλάξω από τον ίδιο μπελά στο μέλλον, […]
Αμέθυστος said
Πραγματικά, ίσως το πιο όμορφο μες στην απλότητά του γνωμικό που έχω ακούσει/ διαβάσει…
Τελικά είναι πολύ πιο λυτρωτική η βεβαιότητα του τέλους με το θάνατο, παρά ο σωρός των υποσχέσεων αλλά και απειλών για αιώνια ζωή/ τιμωρία….
Πότε θα το καταλάβει η ανθρωπότητα αυτο;;;;
ΥΓ. Καλώς σας βρήκα… απολαμβάνω αυτό το μπλογκ..!
Διαγόρας ο Μήλιος said
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, Αμέθυστε.
Είναι ευχαρίστησή μου να προσφέρω κάτι απολαυστικό σε άλλους.