Όταν ήταν να συνταχθεί το βιβλίο του Στέλιου Φραγκόπουλου «Αποχαιρετισμός στη Θρησκευτική Πίστη» (Εκδόσεις «Βερέττα», 2012) είχε κυκλοφορήσει στους κύκλους της Ένωσης Άθεων μια έκκληση προς όποιους θα ήθελαν να συμπεριληφθεί η ιστορία τους στο βιβλίο. Είχα θεωρήσει τότε ότι η δική μου ιστορία δεν ήταν τόσο συναρπαστική ώστε να αξίζει να συμπεριληφθεί σε βιβλίο, κι έτσι δεν συμμετείχα. Αργότερα αποφάσισα να την καταγράψω, και τώρα αποφάσισα ότι μπορεί μεν να μην άξιζε δημοσίευση σε βιβλίο, αλλά μια χαρά θα έκανε ως άρθρο για το blog μου. Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία του πως βρέθηκα εγώ εκτός θρησκευτικής πίστης.
Αθήνα, τέλη δεκαετίας ‘70. Δεν θυμάμαι σε ποια τάξη του δημοτικού σχολείου ήμουν, ίσως τρίτη ή τετάρτη, άρα αυτό τοποθετεί την ηλικία μου ανάμεσα στα 9 και 11 έτη. Ήταν η πρώτη σχολική μνεία στον αρχαίο πολιτισμό και στους φιλόσοφους που είναι γνωστοί και θαυμάζονται μέχρι σήμερα ανά τον κόσμο. Ειπώθηκαν τα ονόματα πολλών φιλοσόφων, και πέρα από τους Αθηναίους αναφέρθηκαν και άλλοι από όλη την Ελλάδα, όπως ο Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, κ.α.Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο μόνος λόγος που αδυνατούμε να ξεφορτωθούμε το ισλάμ εν μια νυκτί ανακηρύσσοντάς το εγκληματική οργάνωση βάσει των εγκλημάτων προς τα οποία παροτρύνουν ανοικτά και ξεκάθαρα οι «ιερές» του γραφές είναι επειδή οι χριστιανικές ιερές γραφές, τις οποίες προσυπογράφουμε εδώ στη Δύση, παροτρύνουν εξίσου ανοικτά και ξεκάθαρα σε εγκλήματα.
Αν το καταστατικό μιας εμπορικής εταιρείας έλεγε «επιδιώκουμε την αύξηση των πωλήσεων με κάθε μέσο, συμπεριλαμβανόμενης της δολοφονίας των ανταγωνιστών», η εταιρεία βέβαια δεν θα λάμβανε ποτέ άδεια λειτουργίας, αλλά κι αν κατάφερνε να λειτουργήσει, στον πρώτο φόνο θα βρισκόταν η σύνδεση με το καταστατικό και όλη η διεύθυνση θα πήγαινε μέσα για ηθική συναυτουργία στο φόνο, με ποινές τόσο βαριές όσο αυτή του εκτελεστή.
Αλλά όταν πρόκειται για θρησκεία, α-πα-πα! Είναι η θρησκεία αυτών των ανθρώπων!
Είναι λίγο δύσκολο να κατακρίνεις το κοράνι για παρότρυνση σε φόνο όταν και η βίβλος τα ίδια κάνει. Ο μόνος λόγος που η Δύση δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο μεσαίωνα είναι επειδή οι χριστιανοί έχουν γίνει μαλθακοί και δεν ακολουθούν τις ιερές τους γραφές τόσο πιστά όσο οι μουσουλμάνοι. Οι γραφές όμως τα ίδια λένε.
Όταν ήμουν μικρός είχα πάει αρκετές φορές στην εκκλησία, αλλά όταν μεγάλωσα το έκοψα. Θα πήγαινα πολύ ευχαρίστως, αν η εκκλησία δικαιολογούσε τον σκοπό της ύπαρξής της, αν εκπλήρωνε δηλαδή την υπονοούμενη υπόσχεσή της προς τον κόσμο, η οποία δεν είναι άλλη από την παροχή υπηρεσιών μαγείας. (Αφού περί μάγων της φυλής πρόκειται.) Αλλά φευ!, ποτέ δεν το κάνει. Κάθε Κυριακή οι μάγοι φοράνε τις μαγικές τους φορεσιές, ανάβουν τις μαγικές τους φλόγες, κραδαίνουν τα μαγικά τους σύνεργα, ψέλνουν τα μαγικά τους ξόρκια, αλλά ποτέ κανείς δεν είδε ούτε έναν λαγό να βγαίνει από καπέλο.
Την εικόνα τη βρήκα στα ιντεργουέμπζ, το κείμενο είναι (εξελληνισμένη) μετάφραση αντίστοιχου, αγνώστου προελεύσεως, αγγλικού κειμένου. Οι κουτόφραγκοι δεν έχουν Άγιο Φανούριο, (μεγάλη η χάρη του, σταυροκόπ, σταυροκόπ,) κι έτσι το αρχικό κείμενο έλεγε «τώρα που ο θεός σου βρήκε…»
Περιγραφή της εικόνας για τυφλούς και για μηχανές αναζήτησης: Η εικόνα δείχνει μια απέραντη χωματερή, όπου μερικοί άνθρωποι, οι περισσότεροι ανήλικα παιδιά, ψάχνουν μέσα στα σκουπίδια για αντικείμενα που θα μπορούσαν ίσως να έχουν ακόμα κάποια μηδαμινή έστω αξία. Παραδίπλα δυο αδέσποτοι σκύλοι, στον ουρανό δυο πουλιά. Το συνοδευτικό κείμενο λέει: «Τώρα που ο Άγιος Φανούριος σου βρήκε επιτέλους τα κλειδιά σου, λες να ευκαιρεί να βοηθήσει λίγο κι αυτά τα παιδιά στην Ονδούρα να βρουν αυτό που ψάχνουν;»
«…Κάποιος είπε: «Η θρησκεία είναι μια Εταιρεία που εκδίδει μετοχάς επί ανυπάρκτων μεταλλείων». Δεν θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά θαρρώ πως το είπα εγώ. Και κανένας δεν παίρνει μερίδιο από τούτες τις μετοχές, αλλά μόνο το διοικητικό συμβούλιο τούτης της Εταιρείας τρώει καλά. Κι αυτό θαρρώ πως το είπα πάλι εγώ και είμαι κολασμένος, το ξέρω.»
Νίκος Τσιφόρος, Ελληνική Μυθολογία, εκδόσεις Ερμής, Αθήνα 1987, κεφάλαιο με τίτλο: «Οι θεοί του κάτω πατώματος».
Το κείμενο αυτό είναι του Αυγουστίνου Ζενάκου και δημοσιεύτηκε στο Unfollow την Πέμπτη, 9 Ιανουαρίου του 2014. Δεν συμφωνώ με όλα όσα λέει, αλλά με τα περισσότερα. Έχει ενδιαφέρον, και καλό είναι να υπάρχει αναρτημένο και εκτός Unfollow.
Θα μπορούσα να προσφύγω στον βολικό διαχωρισμό και να κάνω τη ζωή μου πιο εύκολη: άλλο η θρησκεία, άλλο η Εκκλησία. Δεν τη θέλω όμως αυτή την υπεκφυγή – κι ας την επιλέγουν πολλοί. Και τα δύο αξίζουν ανελέητη κριτική, ανένδοτο δημόσιο λόγο, πολιτική και πολιτιστική ανάλυση, διαρκή πίεση για τη λειτουργία τους ως ιδεολογικών σχημάτων και τον ρόλο τους ως συστημάτων εξουσίας, και αλλεπάλληλες προκλήσεις με κάθε αναλυτικό και καλλιτεχνικό μέσο – τίποτε από τα οποία δεν εμπίπτει στην κοινότοπη πλην ψευδεπίγραφη κατηγορία του «σεβασμού»…
Οὐαὶ ὑμῖν
Andres Serrano, «Piss Christ», 1987
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: ο «σεβασμός», ο οποίος στα συμφραζόμενα αυτά παρουσιάζεται ως «ουδέτερη» έννοια, γέννημα «κοινής λογικής», απαραίτητος για την «αρμονική συνύπαρξη», περίπου δηλαδή ως αναβαθμισμένη, οφειλόμενη «ευγένεια», δεν είναι τίποτε από όλα αυτά. Είναι ένα ιδεολογικό στοιχείο που συσκοτίζει τα πράγματα: η θρησκεία δεν είναι πρωτίστως μια ατομική πεποίθηση· απεναντίας, είναι πρωτίστως τρόπος κοινωνικής οργάνωσης, θέσπισης και τήρησης ιεραρχιών, υπαγωγής σε συγκεκριμένο σύστημα εξουσίας, αποδοχής ενός συγκεκριμένου επιμερισμού των αγαθών – όλα αυτά και ταυτόχρονα η νομιμοποιητική αφήγησή τους, η ιδεολογία τους. Η θρησκεία κάποιου δεν είναι μια προτίμησή του, με τον τρόπο που είναι προτίμησή του το αγαπημένο του χρώμα. Είναι η ένταξή του σε συγκεκριμένη θέση μέσα σε μια ιεραρχημένη κοινότητα και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται την ένταξή του αυτή τόσο ο ίδιος όσο και η κοινότητα. (Εδώ έγκειται μάλιστα και το κύριο σφάλμα των λεγόμενων νέων αθεϊστών, οι οποίοι επιχειρηματολογούν κατά του προφανούς παραλογισμού των μεταφυσικών πεποιθήσεων και απορούν που οι πιστοί δεν «καταλαβαίνουν» ότι οι κρίνοι δεν γονιμοποιούν παρθένες.) Δεν έχει λοιπόν κανένα νόημα να μιλάμε για θρησκεία αν δεν εννοούμε τον πραγματικό κόσμο που αυτή οργανώνει, συντηρεί και υπερασπίζεται.
Γι’ αυτό και οι προσχηματικά ίσες αποστάσεις που δηλώνονται στην επιδίωξη του «σεβασμού» δεν είναι ποτέ ίσες, διότι στην πραγματικότητα μεταμφιέζουν ένα σύστημα εξουσίας σε δήθεν άθροισμα ατομικών προτιμήσεων. Ένα σύστημα εξουσίας όμως δεν το «σέβεσαι» με την έννοια της ευγένειας. Σε ένα σύστημα εξουσίας είτε υποτάσσεσαι είτε όχι. Η ευθύτερη λοιπόν μετάφραση του επιδιωκόμενου αυτού «σεβασμού» είναι: υποταγή.
Αν και δεν ομολογείται από κανέναν, η έννοια της υποταγής διαπνέει όλες τις αντιδράσεις των προηγούμενων ημερών στις καρναβαλικές περιπτύξεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλη Διαμαντόπουλου. Από τον ηγεμονικό Άνθιμο που ζητάει διαγραφή του βουλευτή κι έτσι ευθύς αμέσως ορίζει το πλαίσιο της συζήτησης· ως τους αυλικούς της Νέας Δημοκρατίας που κραδαίνουν τα εθνικιστικά εξαπτέρυγα κολακεύοντας την ελληνορθόδοξη ιδιοπροσωπία· ως τον ως εκ τούτου ολοκληρωτικά ετεροπροσδιοριζόμενο εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος καταδέχεται να δώσει στη χυδαία ερώτηση «αν ένα κόμμα που φιλοδοξεί και διεκδικεί να κυβερνήσει και τη χώρα έχει ένα τέτοιο πλαίσιο κανόνων συμπεριφοράς που δείχνουν έμπρακτα το σεβασμό» την ισχνή απάντηση ότι «οφείλουν τα κόμματα να σέβονται τις θρησκευτικές επιλογές του οποιουδήποτε»· και ως τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ που ενημερώνει τον Πατριάρχη ότι η αλλαγή της ακολουθούμενης φασιστικής μεταναστευτικής πολιτικής είναι «ουμανιστικό παναθρώπινο αίτημα» που θέλει «αλληλεγγύη», στην οποία μάλιστα «συμπλέουν» η Εκκλησία και η Αριστερά – αυτό που ουδέποτε παρατηρείται είναι η προφανής αντεπίθεση: Τι πρέπει να «σεβαστούμε» ακριβώς; Τη μοιρασιά δύναμης και πλούτου που έχετε ευλογήσει στο όνομα του Άρχοντος Κουροπαλάτου Μελισσανίδη και του Άρχοντος Λαοσυνάκτη Κόκκαλη; Τις ανώνυμες εταιρείες που στήνετε με την κυβέρνηση για να κάνετε μπίζνες; Τα πάρε-δώσε με την πολιτική εξουσία και τους δικαστικούς; Τους Αρχιεπισκόπους στα υπουργικά συμβούλια; Την υποστήριξη σε ακροδεξιούς και νεοναζί; Ή μήπως το πνευματικό βάθος εκείνου του τύπου που λέει ότι οι ομοφυλόφιλοι έχουν κάνει «αξία ζωής τον σωλήνα αποβολής περιττωμάτων»; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
…μέλη του νέου Δ.Σ. του ΕΕΣ εξέλεξαν για τη θέση του προέδρου της πολύπαθης οργάνωσης τον ακραία συντηρητικών απόψεων μητροπολίτη Γλυφάδας – Βάρης Παύλο… Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για έναν από τους δύο μητροπολίτες της χώρας, οι οποίοι έχουν εκδώσει εγκύκλιο… κατά των μεταμοσχεύσεων…
Δεν γνωρίζω τη Μαρία Ρεπούση. Ωστόσο, παρακολουθώ τα όσα λέει, γράφει και τα όσα υφίσταται.
Ως παλαιός «ανθέλλην» την καλωσορίζω στην τάξη των ανθελλήνων, που για μένα είναι οι πιο σωστοί και χρήσιμοι Έλληνες. Είναι οι μόνοι που πραγματικά αγαπούν την πατρίδα τους και της λένε αλήθειες – έστω και δυσάρεστες. Μόνο πάνω σε αλήθειες μπορεί να χτιστεί μία υγιής και ρωμαλέα εθνική ταυτότητα.
Οι μύθοι βούλιαξαν τούτο το έθνος. Δεν μας άφησαν ποτέ να αντικρίσουμε την πραγματικότητα, να δούμε το αληθινό μας πρόσωπο στον καθρέφτη. Το πόσο σημαντικό είναι το ψεύδος για μας φαίνεται από την αντίδρασή μας: σε κάθε αμφισβήτησή τους εκλύεται υστερία που πλημμυρίζει το Διαδίκτυο.
Νομίζουμε πως είμαστε λαός σπλαχνικός και φιλάνθρωπος: όμως έχουμε κάνει θηριωδίες φοβερές. Στην κατάληψη της Τριπολιτσάς σφάχτηκαν αναίτια χιλιάδες άμαχοι. Στη Μικρασιατική Εκστρατεία ο Ελληνικός Στρατός έκανε απίστευτες σφαγές και ωμότητες – προκαλώντας τα άγρια αντίποινα. Αυτά δεν μας τα είπαν στο σχολείο.
Νομίζουμε πως η εκκλησία μας είναι ανώτερη: μπορεί να μην είχε Ιερά Εξέταση αλλά έκαψε, έσφαξε και βασάνισε τους Έλληνες εθνικούς και στην Εικονομαχία σκότωσε εκατό χιλιάδες «αντιφρονούντες». Αργότερα καταράστηκε τον Ρήγα, πολέμησε και αφόρισε την Επανάσταση, και για να καλύψει την ντροπή επινόησε μετά τους μύθους της Αγίας Λαύρας και του Κρυφού Σχολειού.
Νομίζουμε ότι κρατάμε από μεγάλο σόι, αλλά το Βυζάντιο ήταν πολυεθνικό ρωμαϊκό και όχι ελληνικό κράτος. Ούτε ένας αυτοκράτορας δεν καταγόταν από την κυρίως Ελλάδα. Ρωμιοί (δηλαδή Ρωμαίοι) ονομαζόμασταν, μέχρι που μας ξαναβάφτισαν Έλληνες οι Δυτικοί. Οι οποίοι και μας απελευθέρωσαν, όταν η Επανάστασή μας είχε αποτύχει – χάρη στο αλληλοφάγωμά μας. Και βέβαια ο Xορός του Ζαλόγγου ήταν μύθος. Το τραγούδι που (δήθεν) τραγούδαγαν οι Σουλιώτισσες γράφτηκε 106 χρόνια μετά. Και θα ήταν δύσκολο να το τραγουδάνε, αφού ήταν αλβανόφωνες. Σαν τα πληρώματα του ελληνικού στόλου, που, όπως γράφει ο Παπαρρηγόπουλος, δεν κατάλαβαν λέξη από τον λόγο που τους έβγαλε ο Μαυροκορδάτος στα ελληνικά. Ούτε αυτά τα μάθαμε ποτέ.
Πατώντας πάνω στους μύθους, χτίσαμε μια ψεύτικη ταυτότητα. Γίναμε «κακομαθημένα παιδιά», όπως σωστά μας αποκάλεσε ο Ζαμπέλιος, και περιμένουμε από τους άλλους λαούς ειδική μεταχείριση. Οπότε η Μαρία Ρεπούση κάνει άγια δουλειά όταν προσπαθεί να μας συνεφέρει. Μακάρι και οι άλλοι ιστορικοί (που όλα αυτά τα γνωρίζουν καλά) να είχαν το θάρρος της.
Πρόκειται βέβαια για περιαστικό μύθο που κυκλοφορεί μέσω email, οπότε μην δίνετε πολλή σημασία, αλλά έχει γέλιο. Διαδίδεται σαν να πρόκειται για είδηση από αμερικάνικη εφημερίδα:
Το πορνείο Diamond D’s άρχισε την κατασκευή της επέκτασης του κτιρίου του για να εξυπηρετήσει την συνεχώς αναπτυσσόμενη πελατεία του. Ως απάντηση, η τοπική εκκλησία Βαπτιστών ξεκίνησε μια εκστρατεία για να εμποδίσει την επιχείρηση από το να επεκταθεί, με πρωινές, απογευματινές και εσπερινές προσευχές στην εκκλησία τους.
Οι εργασίες στο πορνείο προχωρούσαν μέχρι μια εβδομάδα πριν από την επαναλειτουργία του, όταν κεραυνός το χτύπησε και το κατέκαψε!
Μετά από αυτό το γεγονός, σύσσωμο το εκκλησίασμα των Βαπτιστών ήταν πανευτυχές για «τη δύναμη της προσευχής».
Μέχρις ότου η ιδιοκτήτρια του πορνείου μήνυσε την εκκλησία, τον ιεροκήρυκα και όλο το εκκλησίασμα με την αιτιολογία ότι η εκκλησία ήταν ηθικός αυτουργός για την κατάρρευση του κτιρίου της και των επιχειρήσεων της, είτε μέσω άμεσης ή έμμεσης Θείας δράσεως.
Στην ανταπάντησή της στο δικαστήριο η εκκλησία αρνήθηκε έντονα κάθε ευθύνη ή ανάμειξη με την κατάρρευση του κτιρίου.
Ο δικαστής βέβαια τραβάει τα μαλλιά του λέγοντας: «Δεν ξέρω πώς θα δικάσω αυτή την υπόθεση: έχουμε ένα πορνείο που η ιδιοκτήτης του σθεναρά πιστεύει στη δύναμη της προσευχής και μια ολόκληρη εκκλησιαστική κοινότητα που θεωρεί ότι όλα αυτά είναι μπούρδες».
Στις πολεοδομίες η αρμοδιότητα ελέγχου και η έκδοση αδειών για ναούς και μονές
Του Γιωργου Λιαλιου
Ημερομηνία δημοσίευσης: 14-10-12
Τίτλοι τέλους για τη ναοδομία. Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, με γνωμοδότησή του την οποία αποδέχθηκε το υπουργείο Περιβάλλοντος, έκρινε ότι η αρμοδιότητα έκδοσης οικοδομικών αδειών και διενέργειας ελέγχων για την τήρηση της πολεοδομικής νομοθεσίας σε ναούς, μονές, μητροπολιτικά μέγαρα και κάθε είδους κτίρια εκκλησιαστικού χαρακτήρα ανήκει από το 1988 στις κατά τόπους πολεοδομίες. Με την απόφαση αυτή θεωρούνται ανίσχυροι όλοι οι κανονισμοί που εξέδωσε έκτοτε η Ιερά Σύνοδος για τις αρμοδιότητες και τη λειτουργία της ναοδομίας και ανοίγει ο δρόμος για την είσπραξη υψηλών προστίμων για βεβαιωμένες περιπτώσεις πολεοδομικών αυθαιρεσιών.
Σύμφωνα με σημερινό (24 Σεπτεμβρίου 2012) δελτίο τύπου στον ιστότοπο της Ελληνικής Αστυνομίας, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος συνέλαβε 27χρονο ημεδαπό για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων, μέσω του Facebook. Ο 27χρονος διαχειριζόταν σελίδα στο Facebook με βλάσφημο και υβριστικό περιεχόμενο για το Γέροντα Παΐσιο και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό.
Γελοιογραφία απ’ την «Ελλάδα Αύριο» της 20ης Αυγούστου
Κάποιος κυβερνητικός εκπρόσωπος σε ένα πάλκο με μικρόφωνο λέει «…Αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός εξετάζει διαφορετικές στρατηγικές εν όψει των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές μας…» Πιο πέρα μια φιγούρα, προφανώς του Σαμαρά, με σταυρωμένα τα χέρια, εξετάζει τρία κάδρα που περιέχουν αγιογραφίες. Στο ένα λέει «Η Παναγία η Απαγκιστρώτρα», στο άλλο λέει «ο Άγιος Ανακάμψιος», και στο άλλο λέει «ο Όσιος Ευρωζώνιος».
Η Ένωση Άθεων απέκτησε σταθερό τηλέφωνο στο οποίο λειτουργεί τηλεφωνητής. Μπορείτε να αφήσετε μήνυμα ώστε να επικοινωνήσει μαζί σας κάποιος εκπρόσωπός μας. Επίσης μπορείτε να δίνετε τον αριθμό αυτόν σε όσους ενδιαφέρονται για την Έν.Α. αλλά δεν έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ.
Kάθε νέο άρθρο
Ο μόνος λόγος που αδυνατούμε να ξεφορτωθούμε το ισλάμ εν μια νυκτί ανακηρύσσοντάς το εγκληματική οργάνωση βάσει των εγκλημάτων προς τα οποία παροτρύνουν ανοικτά και ξεκάθαρα οι «ιερές» του γραφές είναι επειδή οι χριστιανικές ιερές γραφές, τις οποίες προσυπογράφουμε εδώ στη Δύση, παροτρύνουν εξίσου ανοικτά και ξεκάθαρα σε εγκλήματα.
Άρθρο του Νίκου Δήμου, από το LIFO, 2013-06-05
Διαγόρας ο Μήλιος 
