Και για τα κάλαντα της πρωτοχρονιάς δεν θα μπορούσα παρά να σας παρουσιάσω ένα τραγούδι που –για εμένα τουλάχιστον– είναι πολύ ιδιαίτερο.
Πρόκειται για ένα τραγούδι που ακούγεται βέβαια και εκτός πρωτοχρονιάς, αλλά ειδικά τέτοιες μέρες χρησιμεύει για να σπάει λίγο το χαζοχαρούμενο ύφος που πλανάται στον αέρα. Κάθε πρωτοχρονιά, εδώ και εικοσιπέντε χρόνια.
Μπορεί μεν οι τύποι που το παίζουν να είναι φλώροι, παρά ταύτα το συγκεκριμένο κομμάτι είναι από τις γνήσιες ροκιές, που δεν αφήνουν ροκά ασυγκίνητο. Εγώ προσωπικά θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο αυτό το τραγούδι κατορθώνει να είναι μινιμαλιστικά μελαγχολικό και συχγρόνως να είναι τόσο δυναμικό ώστε να προκαλεί έξαψη.