Μια πίτσα απατεωνέσκα, παρακαλώ!

Είπα λοιπόν σήμερα να παραγγείλω μια πίτσα. Άνοιξα το συρτάρι της κουζίνας που περιέχει τα μενού των διαφόρων φαγάδικων («ντελιβεράδικων» όπως θα έλεγε ο φίλος μου ο Κίτσος) κι έπιασα τα μενού των πιτσαριών. Η Domino’s Pizza αποκλείεται για λόγους που έχουμε αναφέρει παλιότερα, οπότε έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε Roma Pizza και Pizza Fan. Τη Roma Pizza την έχω υπόψιν μου, και είναι ικανοποιητική, κι έτσι είπα να δοκιμάσω για πρώτη φορά Pizza Fan, έτσι για αλλαγή.

Δεν είχα ξαναπαραγγείλει ποτέ από την Pizza Fan επειδή με ενοχλεί η όλη προσέγγισή τους στο marketing: τα μενού τους είναι χαοτικά σχεδιασμένα γιατί προφανώς αν ήταν απλά και λιτά θα εύρισκες αμέσως αυτό που ψάχνεις, και κάτι τέτοιο δεν θα ήταν επαρκώς «κούλ», είναι γενναιόδωρα διανθισμένα με βλακώδεις αγγλισμούς και με φωτογραφίες αντικειμένων άσχετων με την πίτσα και με οτιδήποτε φαγώσιμο, (προσφορές κλπ,) και συνήθως κάνουν μια απλοϊκή σε σημείο προσβλητικό της νοημοσύνης μου προσπάθεια να συσχετιστούν με την ποδοσφαιρική κουλτούρα, η οποία έτσι κι αλλιώς μου προκαλεί εμετό. Όλα αυτά με έκαναν ανέκαθεν να κρατάω μια απόσταση από το εν λόγω μαγαζί, αλλά παραδεχόμενος ότι δεν έχουν κατ’ ανάγκη σχέση με την πίτσα που φτιάχνουν, είπα να τους δοκιμάσω, μήπως και εκπλαγώ ευχάριστα.  Πέρασα λοιπόν από το μαγαζί της γειτονιάς, πήρα ένα μενού, και πήγα σπίτι μου.