Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα γύρω από το «εκκλησιαστικό» ζήτημα αυτές τις μέρες. Δεν έχω γράψει μέχρι στιγμής κάτι, επειδή υπάρχουν άλλοι που τα κατέχουν και τα γράφουν καλύτερα από εμένα (βλέπε Ροΐδη [1] και [2], e-Lawyer, Αγησία, κ.α.) και επίσης επειδή δεν έχω το χρόνο.
Απλά θέλω να πω μερικά απλά πραγματάκια εφ’ όλης της ύλης, μία μόνο παράγραφο το καθένα:
1. Επιτέλους κάποιο φως αρχίζει να διαφαίνεται στο τέλος της σήραγγας, (όπως λέμε και στα ελληνικά, «στην άκρη του τούνελ»,) και ίσως στις μέρες μας για πρώτη φορά να μπορούμε να πούμε πως «πλησιάζουμε» στην πολυπόθητη «Αποθεσμοποίηση της Παράνοιας»™. Και αυτό φυσικά χάρη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, γιατί εμείς οι ντόπιοι εδώ δεν θέλουμε, δεν μπορούμε, δεν αντέχουμε, δεν κάνουμε.
2. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στο Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, στην Αντρέα Γκίλμπερτ, στον Παναγιώτη Δημητρά, και στον Βασίλη Σωτηρόπουλο για την κίνηση που έκαναν, προκαλώντας έτσι τους Έλληνες δικαστές να λάβουν θέσεις στο ζήτημα. Όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο οι Έλληνες δικαστές έδειξαν για άλλη μια φορά τον αρτηριοσκληρυντικό τους χαρακτήρα, δεν πειράζει όμως, «το νερό έχει μπει στο αυλάκι» που λέει και η λαϊκή ρήση, και σιγά σιγά θα βάλουμε κι αυτών τα δύο πόδια σ’ ένα παπούτσι. Συγχαρητήρια επίσης και στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρη Ψαριανό για την ερώτηση που υπέβαλλε σχετικά με το ίδιο θέμα. Το σχετικό άρθρο στο Βήμα της 2009-11-11: «»Εικονομάχοι» ζητούν αποκαθήλωση»