Kάθε νέο άρθρο
Ο Αδάμ. Φωτογραφία από το προφίλ του στο facebook.
Ήταν αρχές Μαρτίου του 2009, ένα συννεφιασμένο Σάββατο από εκείνα που κάνουν την Αθήνα να μοιάζει ακόμα πιο γκρίζα, βρώμικη και μουντή απ’ ότι συνήθως είναι. Δεν δυσκολεύτηκα να βρω το νοσοκομείο, αφού είναι ακριβώς δίπλα στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Εκείνη την εποχή ο Αδάμ μπαινόβγαινε από το νοσοκομείο, κι έτσι όταν κανονίζαμε να συναντηθούμε, μια εβδομάδα νωρίτερα, δεν ήξερε αν θα είναι «μέσα» ή «έξω». Εγώ του είχα πει πως όπου και να είναι, θα έλθω να τον γνωρίσω. Τελικά, εκείνη τη μέρα ήταν «μέσα».
Η πινακίδα έγραφε: Αντικαρκινικό – Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών «Άγιος Σάββας».
Πέρα από τα διάφορα θέματα αθεϊστικού ενδιαφέροντος για τα οποία είχαμε μιλήσει με τον Αδάμ μέσω gtalk και από τηλεφώνου, είχαμε ανταλλάξει και λίγες κουβέντες σχετικά με το ζήτημα της υγείας του, και μου είχε φανεί αρκετά αισιόδοξος. Είχα αποφύγει να κάνω ερωτήσεις, για να μην προκαλέσω δυσάρεστες απαντήσεις, αλλά εκείνος είχε προσφέρει εθελοντικά μια αρκετά θετική περιγραφή των πραγμάτων. Μου είχε δώσει να καταλάβω ότι ήταν στη μέση μιας μακροχρόνιας θεραπείας, την τελική έκβαση της οποίας δεν γνώριζε, αλλά την παρούσα φάση την αξιολογούσε ως καλή. Φαινόταν να χειρίζεται την κατάσταση με πολύ καλό τρόπο, δηλαδή με αποκλειστικό γνώμονα την προοπτική ότι η θεραπεία επρόκειτο να είναι επιτυχής.
Διαγόρας ο Μήλιος 