Τον παλιό καλό καιρό χτύπαγαν οι καμπάνες για πέντε, δέκα λεπτά, άντε το πολύ μισή ώρα, μα το παπαδάκι αναπόφευκτα κουραζόταν και έτσι γλίτωναν τα αυτιά μας από το διαρκές μονότονο ντόνγκ, … ντόνγκ… ντόνγκ…
Από τότε όμως που ο κάθε παπάς έβαλε μηχανισμό κρούσης της καμπάνας με προγραμματιζόμενο χρονοδιάγραμμα, 64 προεπιλεγμένες μελωδίες, και δεκαεξάμπιτο μικροεπεξεργαστή, δεν γλιτώνουμε με τίποτα. Σήμερα η προεπιλεγμένη μελωδία είναι ένα μονότονο «ντόγνγκ» ανά πέντε δευτερόλεπτα. Ακούγεται σα να κλαίει ο διάολος τα παιδιά του.
Κακό πράγμα η ανάμειξη της θρησκείας με την τεχνολογία.
Δεν έχω να πω τίποτα άλλο, θα σας παραπέμψω στην προπερυσινή λίστα με τις απαντήσεις στο «χριστός ανέστη»,
και θα σας υπενθυμίσω να σβήσετε τους μουτζουρωτούς σταυρούς.