Στο σούπερ μάρκετ

Πήγα σήμερα στο σούπερ μάρκετ «ΑΒ Βασιλόπουλος» της συνοικίας όπου μένω για να κάνω τα ψώνια μου. Στην ουρά για το ταμείο αμέσως μετά από εμένα ήταν ένας κύριος με ένα καρότσι, και μέσα στο καρότσι εκτός από τα ψώνια είχε και ένα συμπαθέστατο αγοράκι, περίπου δυόμιση ετών. Τίποτα περίεργο μέχρι εδώ. Αφότου είχα πληρώσει και ενώ έβαζα τα ψώνια μου στις σακούλες, ο κύριος άρχισε ν’αδειάζει τα περιεχόμενα του καροτσιού του στον πάγκο του ταμείου, και παρατήρησα πως είχε δώσει την κάρτα του Βασιλόπουλου στον γιό του, για να τη δώσει εκείνος στην ταμία. «Καλή ιδέα», σκέφτηκα, να βάζεις το παιδί να συμμετάσχει, έστω και ελάχιστα, στην όλη διαδικασία αντί να παραμένει παθητικός παρατηρητής. Τίποτα περίεργο μέχρι εδώ. Σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία ο (μόλις ενός μηνός τώρα) δικός μου γιός θα πρέπει να είναι ικανός να πληρώσει, να πάρει την απόδειξη και τα ρέστα, και το καλό που του θέλω το ποσό της απόδειξης συν τα ρέστα να ισούται με το ποσό που του έδωσα. Μαθήματα βασικών ικανοτήτων επιβίβωσης στην καπιταλιστική κοινωνία όπου ζούμε.

Βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ παρατήρησα το SUV που κάποιος απαίσιος καραμπαστουνόβλαχος είχε παρκάρει με προκλητικά αντικανονικό τρόπο κατά το ήμισυ στο δρόμο και κατά το άλλο ήμισυ στο πεζοδρόμιο.