Kάθε νέο άρθροΗ ξεκάθαρη γνώση της συμμετοχής σε έναν αγώνα καταδικασμένο σε αποτυχία δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη σε απελπισία. Δεν με χαροποιεί ιδιαίτερα η ιδέα ότι μια μέρα θα δεχθώ ένα ελαφρύ χτύπημα στον ώμο, και θα ειδοποιηθώ, όχι ότι το πάρτι έχει λήξει, αλλά ότι βεβαίως και θα συνεχίσει —πλην όμως εφεξής ερήμην μου. (Είναι η δεύτερη από αυτές τις σκέψεις: το φύλλο της εφημερίδας που θα κυκλοφορήσει την επόμενη ημέρα αφότου φύγω, αυτό είναι το πιο θλιβερό.) Πολύ πιο φρικτή, όμως, θα ήταν η ανακοίνωση ότι το πάρτι θα συνεχίσει για πάντα, και ότι μου απαγορεύεται να φύγω. Είτε επρόκειτο για ένα διαβολικά κακό πάρτι, είτε για ένα πάρτι παραδεισένιο από κάθε άποψη, η στιγμή που θα γινόταν αιώνιο και υποχρεωτικό θα ήταν ακριβώς η στιγμή που θα άρχιζα να ωχραίνω.
—Christopher Hitchens (Κρίστοφερ Χίτσενς) (1949 – 2011) Βρετανός-Αμερικανός συγγραφέας, δημοσιογράφος, και κριτικός λογοτεχνίας, στην αυτοβιογραφία του, Hitch-22.
Διαγόρας ο Μήλιος 