Πως ξεκίνησαν όλα μ’ εμένα

Όταν ήταν να συνταχθεί το βιβλίο του Στέλιου Φραγκόπουλου «Αποχαιρετισμός στη Θρησκευτική Πίστη» (Εκδόσεις «Βερέττα», 2012) είχε κυκλοφορήσει στους κύκλους της Ένωσης Άθεων μια έκκληση προς όποιους θα ήθελαν να συμπεριληφθεί η ιστορία τους στο βιβλίο. Είχα θεωρήσει τότε ότι η δική μου ιστορία δεν ήταν τόσο συναρπαστική ώστε να αξίζει να συμπεριληφθεί σε βιβλίο, κι έτσι δεν συμμετείχα. Αργότερα αποφάσισα να την καταγράψω, και τώρα αποφάσισα ότι μπορεί μεν να μην άξιζε δημοσίευση σε βιβλίο, αλλά μια χαρά θα έκανε ως άρθρο για το blog μου.  Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία του πως βρέθηκα εγώ εκτός θρησκευτικής πίστης.

Αθήνα, τέλη δεκαετίας ‘70. Δεν θυμάμαι σε ποια τάξη του δημοτικού σχολείου ήμουν, ίσως τρίτη ή τετάρτη, άρα αυτό τοποθετεί την ηλικία μου ανάμεσα στα 9 και 11 έτη.  Ήταν η πρώτη σχολική μνεία στον αρχαίο πολιτισμό και στους φιλόσοφους που είναι γνωστοί και θαυμάζονται μέχρι σήμερα ανά τον κόσμο.  Ειπώθηκαν τα ονόματα πολλών φιλοσόφων, και πέρα από τους Αθηναίους αναφέρθηκαν και άλλοι από όλη την Ελλάδα, όπως ο Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, κ.α.

Και γιατί πρέπει να «σεβόμαστε» τη θρησκεία;

Το κείμενο αυτό είναι του Αυγουστίνου Ζενάκου και δημοσιεύτηκε στο Unfollow την Πέμπτη, 9 Ιανουαρίου του 2014.  Δεν συμφωνώ με όλα όσα λέει, αλλά με τα περισσότερα.  Έχει ενδιαφέρον, και καλό είναι να υπάρχει αναρτημένο και εκτός Unfollow.

Θα μπορούσα να προσφύγω στον βολικό διαχωρισμό και να κάνω τη ζωή μου πιο εύκολη: άλλο η θρησκεία, άλλο η Εκκλησία. Δεν τη θέλω όμως αυτή την υπεκφυγή – κι ας την επιλέγουν πολλοί. Και τα δύο αξίζουν ανελέητη κριτική, ανένδοτο δημόσιο λόγο, πολιτική και πολιτιστική ανάλυση, διαρκή πίεση για τη λειτουργία τους ως ιδεολογικών σχημάτων και τον ρόλο τους ως συστημάτων εξουσίας, και αλλεπάλληλες προκλήσεις με κάθε αναλυτικό και καλλιτεχνικό μέσο – τίποτε από τα οποία δεν εμπίπτει στην κοινότοπη πλην ψευδεπίγραφη κατηγορία του «σεβασμού»…

Οὐαὶ ὑμῖν

Andres Serrano, «Piss Christ», 1987

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: ο «σεβασμός», ο οποίος στα συμφραζόμενα αυτά παρουσιάζεται ως «ουδέτερη» έννοια, γέννημα «κοινής λογικής», απαραίτητος για την «αρμονική συνύπαρξη», περίπου δηλαδή ως αναβαθμισμένη, οφειλόμενη «ευγένεια», δεν είναι τίποτε από όλα αυτά. Είναι ένα ιδεολογικό στοιχείο που συσκοτίζει τα πράγματα: η θρησκεία δεν είναι πρωτίστως μια ατομική πεποίθηση· απεναντίας, είναι πρωτίστως τρόπος κοινωνικής οργάνωσης, θέσπισης και τήρησης ιεραρχιών, υπαγωγής σε συγκεκριμένο σύστημα εξουσίας, αποδοχής ενός συγκεκριμένου επιμερισμού των αγαθών – όλα αυτά και ταυτόχρονα η νομιμοποιητική αφήγησή τους, η ιδεολογία τους. Η θρησκεία κάποιου δεν είναι μια προτίμησή του, με τον τρόπο που είναι προτίμησή του το αγαπημένο του χρώμα. Είναι η ένταξή του σε συγκεκριμένη θέση μέσα σε μια ιεραρχημένη κοινότητα και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται την ένταξή του αυτή τόσο ο ίδιος όσο και η κοινότητα. (Εδώ έγκειται μάλιστα και το κύριο σφάλμα των λεγόμενων νέων αθεϊστών, οι οποίοι επιχειρηματολογούν κατά του προφανούς παραλογισμού των μεταφυσικών πεποιθήσεων και απορούν που οι πιστοί δεν «καταλαβαίνουν» ότι οι κρίνοι δεν γονιμοποιούν παρθένες.) Δεν έχει λοιπόν κανένα νόημα να μιλάμε για θρησκεία αν δεν εννοούμε τον πραγματικό κόσμο που αυτή οργανώνει, συντηρεί και υπερασπίζεται.

Γι’ αυτό και οι προσχηματικά ίσες αποστάσεις που δηλώνονται στην επιδίωξη του «σεβασμού» δεν είναι ποτέ ίσες, διότι στην πραγματικότητα μεταμφιέζουν ένα σύστημα εξουσίας σε δήθεν άθροισμα ατομικών προτιμήσεων. Ένα σύστημα εξουσίας όμως δεν το «σέβεσαι» με την έννοια της ευγένειας. Σε ένα σύστημα εξουσίας είτε υποτάσσεσαι είτε όχι. Η ευθύτερη λοιπόν μετάφραση του επιδιωκόμενου αυτού «σεβασμού» είναι: υποταγή.

Αν και δεν ομολογείται από κανέναν, η έννοια της υποταγής διαπνέει όλες τις αντιδράσεις των προηγούμενων ημερών στις καρναβαλικές περιπτύξεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλη Διαμαντόπουλου. Από τον ηγεμονικό Άνθιμο που ζητάει διαγραφή του βουλευτή κι έτσι ευθύς αμέσως ορίζει το πλαίσιο της συζήτησης· ως τους αυλικούς της Νέας Δημοκρατίας που κραδαίνουν τα εθνικιστικά εξαπτέρυγα κολακεύοντας την ελληνορθόδοξη ιδιοπροσωπία· ως τον ως εκ τούτου ολοκληρωτικά ετεροπροσδιοριζόμενο εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος καταδέχεται να δώσει στη χυδαία ερώτηση «αν ένα κόμμα που φιλοδοξεί και διεκδικεί να κυβερνήσει και τη χώρα έχει ένα τέτοιο πλαίσιο κανόνων συμπεριφοράς που δείχνουν έμπρακτα το σεβασμό» την ισχνή απάντηση ότι «οφείλουν τα κόμματα να σέβονται τις θρησκευτικές επιλογές του οποιουδήποτε»· και ως τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ που ενημερώνει τον Πατριάρχη ότι η αλλαγή της ακολουθούμενης φασιστικής μεταναστευτικής πολιτικής  είναι «ουμανιστικό παναθρώπινο αίτημα» που θέλει «αλληλεγγύη», στην οποία μάλιστα «συμπλέουν» η Εκκλησία και η Αριστερά – αυτό που ουδέποτε παρατηρείται είναι η προφανής αντεπίθεση: Τι πρέπει να «σεβαστούμε» ακριβώς; Τη μοιρασιά δύναμης και πλούτου που έχετε ευλογήσει στο όνομα του Άρχοντος Κουροπαλάτου Μελισσανίδη και του Άρχοντος Λαοσυνάκτη Κόκκαλη; Τις ανώνυμες εταιρείες που στήνετε με την κυβέρνηση για να κάνετε μπίζνες; Τα πάρε-δώσε με την πολιτική εξουσία και τους δικαστικούς; Τους Αρχιεπισκόπους στα υπουργικά συμβούλια; Την υποστήριξη σε ακροδεξιούς και νεοναζί; Ή μήπως το πνευματικό βάθος εκείνου του τύπου που λέει ότι οι ομοφυλόφιλοι έχουν κάνει «αξία ζωής τον σωλήνα αποβολής περιττωμάτων»;

Σταθερό τηλέφωνο Ένωσης Άθεων

Η Ένωση Άθεων απέκτησε σταθερό τηλέφωνο στο οποίο λειτουργεί τηλεφωνητής. Μπορείτε να αφήσετε μήνυμα ώστε να επικοινωνήσει μαζί σας κάποιος εκπρόσωπός μας. Επίσης μπορείτε να δίνετε τον αριθμό αυτόν σε όσους ενδιαφέρονται για την Έν.Α. αλλά δεν έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ.

Ο αριθμός είναι:

211 800 3666

20 Μαΐου: Παγκόσμια ημέρα «σχεδιάστε τον Μωάμεθ»

Ιδού λοιπόν το αγαπημένο μου σχέδιο:

(Πηγή: United Liberty – Drawing Muhammad)

Θα με ρωτήσει κανείς, γιατί το κάνω αυτό.

Αθεϊστικό λεωφορείο & τρόλεϊ

Από σήμερα και για είκοσι περίπου μέρες θα κυκλοφορούν στην Αθήνα λεωφορεία και τρόλεϊ με μήνυμα της Ένωσης Άθεων. Η εκστρατεία έχει χρηματοδοτηθεί αποκλειστικά από δωρεές μελών της Ένωσης. Εντός των ημερών αναμένονται και στους δρόμους της Θεσσαλονίκης λεωφορεία με το ίδιο μήνυμα.

Το μήνυμα της Ένωσης Άθεων είναι το εξής:

Ο φωτογραφικός φακός του ιστολογίου «Διαγόρας ο Μήλιος» απαθανάτισε ένα Λεωφορείο και τρία τρόλεϊ με το αθεϊστικό μήνυμα στο κέντρο της Αθήνας. Ακολουθούν φωτογραφίες.

Ελευθεροτυπία: Ένωση Αθέων και απαλλαγή από τα Θρησκευτικά.

Αναδημοσιεύω άρθρο από τη σημερινή (2011-02-28) «Ελευθεροτυπία» με τίτλο «Ένωση Αθέων και απαλλαγή από τα Θρησκευτικά». Το άρθρο το βρήκα στον ιστότοπο «Αναγραφέc» (Δίκτυο Εκκλησιαστικής Ενημέρωσης) ας είναι καλά τα παιδιά που έκαναν την αποδελτίωση, αυτό πάει να πει καλή, χριστιανική πράξη.  Για την ύπαρξη του άρθρου έλαβα γνώση από την Αόρατη Μελάνη.

του Αλέξανδρου Κυριακόπουλου

Έτοιμοι να προσφύγουν στο ΣτΕ και σε δικαστήρια της Ε.Ε. για το δικαίωμα στην ανεξιθρησκία Ελλάδα.

«Το να πιστεύεις στον θεό είναι σαν να πιστεύεις στον Μπάτμαν» γράφει ένα σύνθημα στο Πολυτεχνείο λίγο πριν από την αίθουσα MAX. Προχωρώντας μέσα στην αίθουσα, ένα διάτρητο σχέδιο από χαρτόνι με τον Χριστό σε περίοπτη θέση, την επιγραφή δίπλα «πώς να τετραγωνίσετε τον κύκλο» και από πάνω ένα τετράγωνο φωτοστέφανο. Παρ’ όλο που οι παραπάνω αφορισμοί μόνο οργισμένες αντιδράσεις μπορεί να προκαλέσουν, κάποιοι όχι απλά δεν θίγονται αλλά πάνε και μερικά βήματα παραπέρα.

Το πάρτυ-μασκέ της Ένωσης Άθεων

Το πάρτυ-μασκέ της Ένωσης Άθεων θα γίνει το Σάββατο, 26 Φεβρουαρίου 2011, στις 22:00, στο μπαρ «Indigo», Θεμιστοκλέους 80, Εξάρχεια. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους.
Η είδηση στην αγορά της Ένωσης Άθεων: πάρτυ μασκέ Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας
Η είδηση στο facebook: πάρτυ μασκέ Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας

Φύρερ εναντίον αθεϊστικού κινήματος

Σας παρουσιάζω σήμερα τον Φύρερ, στα φόρτε του. Όλα σφάζει, όλα τα εξαλείφει!

Μέγεθος: 600 × 452 pixels. Κάντε κλικ για 800 × 603 pixels.

Ίδρυση Ένωσης Άθεων

Τον Μάιο του 2010 ορισμένοι από τους συντελεστές του blog και του forum «Αθεΐα» προχώρησαν στην ίδρυση της Ένωσης Άθεων, μιας ένωσης προσώπων που έχει σκοπό την προώθηση της εκκοσμίκευσης της πολιτείας, της θρησκευτικής ελευθερίας, του ανθρωπισμού, του σκεπτικισμού, του ορθολογισμού, της κριτικής σκέψης και της αθεϊστικής οπτικής.

Μαχητικός Άθεος

Η γελοιογραφία της ημέρας:

Η αντιγραφή είναι ελεύθερη.

Περί θανάτου…

Αντιγράφω ανασυγκροτώντας συζήτηση που έγινε στα σχόλια που ακολουθούν άρθρα του Νίκου Δήμου με τίτλο «Ο Τελευταίος Σταθμός» και «Μιά γυναίκα κλαίει» από τις αρχές του 2006.

Nikos Dimou: […] εμένα δεν με φοβίζει ο θάνατος αλλά το «θνησκειν» – η διαδικασία…
[…] η ιδέα πως δεν θα μπορώ να απολαύσω την ζωή με γεμίζει αγανάκτηση. Μερικές φορές νιώθω την ανάγκη να γράψω στον τάφο μου βρισιές και κατάρες για όσους ζουν και χαίρονται αυτά που αγαπάω […]

Black Swan: […] Το πένθιμο (το νεκρικό· ακόμη και το μακάβριο) πρέπει να νοηθεί ως το αντίθετο του πενθητικού, της «ειρηναίας αποδοχής του θανάτου», για να το πω με λόγια του ίδιου του Γιανναρά, της αγωγής προς μία υποδειγματική συμφιλίωση με τον πεπερασμένο χαρακτήρα των όντων και των πραγμάτων (χαρά και λύπη, η μαγιά τόσων και τόσων ποιητών του νεοελληνικού πανθέου):

τα δύο αυτά (πένθιμο και πενθητικό), που δυστυχώς συγχέονται ακόμη και από τους πιο οξυδερκείς διανοούμενους, συνιστούν, απεναντίας, μια πολικότητα, στις ενδιάμεσες βαθμίδες της οποίας παίζεται η τύχη της ελεύθερης ή υπόδουλης μοίρας του Είναι.

Το άτομο φέρεται από το θάνατο, το πρόσωπο τον φέρνει, τον (μετα)φέρει, με μια λέξη πενθεί. […]

Nikos Dimou: […] τι μου χαλάτε το κείμενο με σαχλαμάρες Γιανναρά και άλλων ιερο-δούλων…

Η αθεΐα στο διαδίκτυο

Αποσμητικό Axe... ο πειρασμός των αισθήσεων

Περίληψη: σκέψεις σχετικά με το φαινόμενο της αθεΐας στο Ελληνόφωνο διαδίκτυο συνοδευόμενες από μία ανεπίσημη προαναγγελία της έναρξης λειτουργίας του ιστότοπου «Αθεΐα».

Ένα από τα πράγματα που μου κάνουν εντύπωση τριγυρνώντας στα ιστολόγια είναι ότι σημαντικό μέρος της διαδικτυακής κοινωνίας φαίνεται να είναι όχι απλώς άθρησκο, αλλά να έχει άχτι απέναντι στη θρησκεία. Αυτό που παρατηρώ δεν είναι απλές δηλώσεις αποστασιοποίησης, παρά  σφοδρές εκφράσεις εναντίωσης, οι οποίες μάλιστα δεν εμφανίζονται μόνο κάθε φορά που προκύπτει κάποιο νέο σκάνδαλο όπως αυτό της Μονής Βατοπεδίου, παρά είναι διαρκείς, καθώς αντιτίθενται σε διαχρονικές μάστιγες της Ελληνικής κοινωνίας όπως η  δεισιδαιμονία, ο οπισθοδρομισμός, η θεοκρατία, και βέβαια η επιδημικών διαστάσεων διαφθορά του ράσου. Απ’ ό,τι φαίνεται, οι σκεπτόμενοι άνθρωποι βρίσκουν επιτέλους για πρώτη φορά στην ιστορία ένα μέσο όπως το Διαδίκτυο, μέσω του οποίου μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα, ανέξοδα, και χωρίς φόβο αντιποίνων ή αποξένωσης, και αρχίζει να βγαίνει όλο το άχτι στη φόρα.

Και τι δίκαιος θυμός είναι αυτός που αναβλύζει!  Τι υπέροχο μένος είναι αυτό που απελευθερώνεται! Τι αγανάκτηση είναι αυτή που βρίσκει επιτέλους έκφραση, συσσωρευμένη μέσα από τη χρόνια υποταγή στην τυραννία της κουταμάρας,  την υποχρεωτική καθημερινή συμμετοχή στο θέατρο του παραλόγου, τις ζωές ολόκληρες βιωμένες υπό καθεστώς φαύλης θεοκρατίας, το τακτικό χαράτσι προς την παρασιτική κάστα των ιερέων, τη διαρκή αίσθηση της μοναξιάς του ανθρώπου που αναρωτιέται «είναι δυνατόν να μην τη βλέπει κανείς άλλος γύρω μου την απάτη;» και τη λυτρωτική χαρά που αισθάνεται κανείς όταν επιτέλους ανακαλύπτει ότι τελικά υπάρχουν και άλλοι σκεπτόμενοι άνθρωποι εκεί έξω, και μπορεί να επικοινωνήσει μαζί τους και να ενώσει τη φωνή του με τις δικές τους.

Γνωμικό #142

«Ένας αθεϊστής πριν τον Δαρβίνο θα μπορούσε να πει, σε συμφωνία με τον Χιούμ: «Δεν έχω εξήγηση για την περίπλοκη βιολογική σχεδίαση.  Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο Θεός δεν είναι μία αρκετά καλή εξήγηση, άρα πρέπει να περιμένουμε ελπίζοντας ότι θα εμφανιστεί κάποιος με μία καλύτερη.» Θα έλεγα πως μία τέτοια θέση, παρότι λογικά ορθή, θα άφηνε τον καθένα αρκετά ανικανοποίητο, και πως μολονότι ο αθεϊσμός ίσως να ήταν μία λογικά υποστηρίξιμη θέση πριν τον Δαρβίνο, ο Δαρβίνος το κατέστησε δυνατόν να είναι κανείς ένας διανοητικά ικανοποιημένος αθεϊστής.»

—Richard Dawkins (Ρίτσαρντ Ντόκινς) (γεν. 1941) Βρετανός Εξελικτικός Βιολόγος και συγγραφέας εκλαϊκευμένης επιστήμης, στο Βιβλίο του The Blind Watchmaker (Ο Τυφλός Ωρολογοποιός).

Έγινε η 4η αθεϊστική συνάντηση

Το βράδυ της Παρασκευής έγινε η 4η αθεϊστική συνάντηση στα Βόρεια προάστια της Αθήνας.  Παρευρέθηκαν 12 άτομα, 4 από τα οποία είδαμε από κοντά για πρώτη φορά.  Συζητήθηκαν ζητήματα που αφορούσαν το τι θέλουμε να κάνουμε και πως προχωράμε.  Καταναλώθηκαν σεβαστές ποσότητες κρασιού και πίτσας, καθώς και μεγάλες ποσότητες γλυκών. Ελλείψει τήρησης πρακτικών, αφήνω τον καθένα παρευρεθέντα να μας πει, αν θα ήθελε, τι περίπου είπε.

Και η επόμενη συνάντηση είναι…

…τούτη την Παρασκευή που μας έρχεται, 6 Φεβρουαρίου, δηλαδή μεθαύριο, στα βόρεια προάστια της Αθήνας.  Έχουμε ακόμα μία ή δύο θέσεις κενές.  Αν κάποιος ενδιαφέρεται, ας επικοινωνήσει.

Ερωτήσεις και απαντήσεις περί Αθεΐας

Ακολουθούν μερικές απόψεις μου πάνω σε θέματα που έχουν σχέση με τη θρησκεία και την αθεΐα, υπό τη μορφή απαντήσεων σε ερωτήσεις.   Προέρχονται από ένα ερωτηματολόγιο που συμπλήρωσα για τους σκοπούς του άρθρου που είχε δημοσιευτεί πριν από μερικές εβδομάδες στο «Ε» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας.

Το δημοσιεύω με αφορμή σχόλιο του Θεοπρόβλητου στο άρθρο «Έγινε η 3η αθεϊστική συνάντηση» έτσι ώστε α) να μην ξαναγράφω πράγματα που έχω ήδη γράψει, και β) να απαλλάξω εκείνο το άρθρο από αυτή την κάπως εκτός θέματος συζήτηση.

Έγινε η 3η αθεϊστική συνάντηση

Έγινε η 3η αθεϊστική συνάντηση σε οικία στα Πευκάκια της Αττικής. Παρευρέθηκαν 9 άτομα. Αυτή τη φορά είχαμε και μία συμμετοχή από Πελοπόννησο και μία από Βόρειο Ελλάδα. Η συνάντηση είχε ως επί το πλείστον κοινωνικό χαρακτήρα, και συζητήθηκαν πάμπολλα θέματα αθεϊστικού και μη περιεχομένου.

Έχει νόημα η δημιουργία ενός αθεϊστικού φορέα;

Ακολουθεί κείμενο από σχόλιο που άφησε ο Astron στο άρθρο με τίτλο «Έγινε η 2η αθεϊστική συνάντηση».

[…]

Ωστόσο, αυτό που με ανησυχεί είναι η προσπάθεια σε αυτό το πρώιμο στάδιο δημιουργίας οποιουδήποτε φορέα/κινήματος. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα η ύπαρξη μίας «κοινότητας» φιλοσοφικών-αθεϊστικών συζητήσεων με σκοπό την ενημέρωση του κόσμου και την ανταλλαγή ιδεών, και τελείως διαφορετικό πράγμα η δημιουργία οποιουδήποτε φορέα.

Γι’ αυτό υπήρξε μια διαφωνία απ’ την πλευρά μου κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το κατά πόσο θα ‘ταν σωστό να οργανωθεί μία τέτοια προσπάθεια «κινήματος» ή «οργάνωσης». Φαντάζομαι εκεί έγκειται και η ένσταση του «Έρεβος».

Έγινε η 2η αθεϊστική συνάντηση

Έγινε το βράδυ της Πέμπτης, 15 Ιανουαρίου (προς ξημερώματα της Παρασκευής) η 2η off-line αθεϊστική συνάντηση, στην οποία συμμετείχαν 13 άτομα.  Παρευρέθηκαν όλοι όσοι είχαν φωτογραφηθεί στο αφιέρωμα στους Έλληνες Άθεους που είχε το «Ε» της Ελευθεροτυπίας στις 11 Ιανουαρίου 2009, η αφεντιά μου, και άλλοι αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου.  Ζητώ την κατανόηση ενός ή δύο ατόμων που εξέφρασαν την επιθυμία να συμμετάσχουν αλλά δεν μπορέσαμε να τους φωνάξουμε γιατί δεν υπήρχε πλέον χώρος.

Περάσαμε πολύ ωραία, είχε πολύ χιούμορ και ενδιαφέρουσες συζητήσεις, αναζητήσεις και μαρτυρίες.  Υπήρξε και μία πολύ μεγάλη αυλή στην οποία οι 3 (νομίζω) καπνιστές της παρέας μπορούσαν να ξεχαρμανιάζουν στα βιαστικά μέσα στο σκοτάδι, κοιτώντας μέσα από τις τζαμόπορτες τους υπόλοιπους να κάθονται μέσα αναπαυτικά και να συζητάνε, και συλλογιζόμενοι το ακριβές κόστος της συνήθειάς τους.  Υπήρξε μπόλικο φαγητό, ποτό και γλυκά, τα οποία τιμήθηκαν δεόντως.  Υπήρξε και ένα πιάνο.  Τελικά προκύπτει ότι στους κύκλους μας έχουμε πολλούς μεταφραστές, πολλούς που ασχολούνται με τη μουσική, και κάποιους μάλιστα που συνδυάζουν και τα δύο.  Άλλα επαγγέλματα που εκπροσωπήθηκαν από τουλάχιστον δύο μέλη της παρέας είναι οι προγραμματιστές και οι οικονομολόγοι.

Συζητήθηκαν πολλά και διάφορα θέματα, από φιλοσοφικά έως οργανωτικά, αν και εγώ νομίζω πως ακόμα και μόνο με κοινωνικές συναναστροφές να είχε καταναλωθεί η βραδιά, δεν θα είχε πάει χαμένη.