Kάθε νέο άρθροΑνέκδοτο: η βάπτιση
Posted by Διαγόρας ο Μήλιος στο 2010/09/24
Πραγματικό γεγονός: ένας πατέρας πήγε στην εκκλησία με την πεντάχρονη κορούλα του για να παραστούν στη βάπτιση του μωρού ενός συγγενή. Όταν έφτασε η κατάλληλη στιγμή, ο πατέρας σήκωσε την κορούλα του στους ώμους του ώστε εκείνη να έχει καλή θέα της τέλεσης του μυστηρίου. Το κοριτσάκι είδε τον παπά να ρίχνει νερό στο κεφαλάκι του μωρού ξανά και ξανά, επαναλαμβάνοντας κάτι λόγια που ακουγόντουσαν βαρυσήμαντα, αλλά δεν τα καταλάβαινε. Οπότε η κορούλα έσκυψε προς τον μπαμπά της και ρώτησε, με απόλυτη φυσικότητα, και με φωνή αρκετά δυνατή ώστε να ακουστεί από όλους τους παρευρισκόμενους: «μπαμπά, γιατί του κάνει πλύση εγκεφάλου;»
Το πρωτότυπο ήταν στα αγγλικά. Μετάφραση και διασκευή, ο υποφαινόμενος.
Copyright © 2010 Διαγόρας ο Μήλιος | Όροι Χρήσης
Τροφοδοσίες περιεχομένου (RSS feed)
Κάθε άρθρο σε αυτό το ιστολόγιο
Κάθε σχόλιο σε αυτό το ιστολόγιο
Μόνο τα σχόλια αυτού του άρθρου
Διαγόρας ο Μήλιος 
Nemertes said
Λολ! Τα μικρά λένε πάντα την αλήθεια είναι γεγονός. Ευτυχώς ο μπαμπάς δεν είχε φροντίσει να μάθει στο παιδί τι είναι η βάφτιση, οπότε είπε αυτό που έβλεπε. Και με… υπονοούμενο…
batcic said
Η μικρή ζωγράφισε!!!
alchimistis said
Si non e vero e ben trovato!!!
An-Lu said
Καλό!!!!!
Γαλιάνδρα said
Βρε την «μικρούλα» ξέρει και την πλύση εγκεφάλου…wow!
Comte de Toulouse said
Οταν η κυριολεξία συναντά την μεταφορά… ινκρέτιμπλ!!
Shipwrecked Frontier Pioneer said
Αν ήμουν εγώ ο πατέρας θα μου είχε πέσει το παιδί από τα γέλια!!! (βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, αν ήμουν εγώ ο πατέρας δε θα είχα πάει το παιδί μου στην εκκλησία)
Θεϊκό πάντως!!!
Διαγόρας ο Μήλιος said
Ένα μισο-αστείο μισο-λυπηρό περιστατικό από την παιδική μου ηλικία: πρέπει να ήμουν τριών περίπου ετών, και βρισκόμουν μαζί με τη μητέρα μου μέσα σε ένα λεωφορείο. Η κυρία που καθόταν δίπλα στη μητέρα μου είχε ένα μάγουλο τόσο λείο, που γυάλιζε στο φως του ήλιου, σαν να ήταν από πλαστικό. Δεν θυμάμαι τώρα σε τι οφειλόταν αυτή η γυαλάδα, αλλά το μόνο που μπορώ να φανταστώ εκ των υστέρων είναι υπερβολική δόση μακιγιάζ. Αφότου περιεργάστηκα το πρόσωπο αυτής της κυρίας για κάμποση ώρα, γύρισα στη μητέρα μου και της είπα, έχοντας την εντύπωση ότι της ψιθύριζα: «μαμά, αυτή η κυρία είναι σαν να έχει κάνει πλαστική εγχείριση!» Όπως κατάλαβα αμέσως μετά, δεν είχα κατορθώσει να ψιθυρίσω, παρά είχα μιλήσει τόσο δυνατά που με είχαν ακούσει όλοι τριγύρω. Η κυρία σηκώθηκε αμέσως από το κάθισμά της και κατέβηκε στην επόμενη στάση, κι έχω την εντύπωση πως έκλαιγε. Κάποιοι άλλοι επιβάτες με κοίταζαν και χαμογέλαγαν.
fysikos said
Αυτό το σχόλιο μεταφέρθηκε στο πτυελοδοχείο επειδή παρέβαινε τους όρους χρήσης.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Το παραπάνω το έγραψα για να δείξω ότι τα παιδιά τείνουν να έχουν από μικρή κιόλας ηλικία ακούσει διάφορους όρους όπως «πλύση εγκεφάλου», «πλαστική εγχείριση», κλπ. τους οποίους δεν κατανοούν ακόμα βέβαια, αλλά κάνουν υποθέσεις ως προς το τι μπορεί να σημαίνουν, και περιμένουν ότι αργά ή γρήγορα οι εξηγήσεις θα προκύψουν μόνες τους, όπως γίνεται με πολλά άλλα πράγματα. Έτσι, όταν προκύψει κάτι που φαίνεται λίγο-πολύ να ταιριάζει με τα όσα στοιχεία έχουν μέχρι εκείνη τη στιγμή στη διάθεσή τους, τα παιδιά τείνουν να κάνουν τη σύνδεση και να μαντεύουν ότι περί αυτού πρόκειται. Στις περισσότερες περιπτώσεις το παιδί μαντεύει σωστά, και η διαδικασία περνάει απαρατήρητη. Κάποιες φορές το παιδί κάνει λάθος, και τότε έχουμε χιούμορ.
Estarian said
Ενώ στα Σουβλακικά βαφτίσια, που μαζευόμαστε όλοι μαζί και πίνουμε μπύρες και τρώμε κοψίδια με τους τόνους, το παιδάκι το πολύ πολύ να ρώταγε «μπαμπά που ναι οι σόδες»;;;
tatief said
Είναι σωστό ότι οι νευρώνες του εγκεφάλου μας με την βοήθεια και των συνάψεων εκπαιδευονται κατακρατώντας τις πληροφορίες που αντλούμε μέσω των 5 αισθήσεων μας.
Ευτυχώς μέσω μια ιδιότητας-ικανότητας μας που λέγεται αρχή της γενίκευσης, μπορούμε να ερμηνεύσουμε καταστάσεις που μοιάζουν με τις μέχρι τότε εμπειρίες μας.
Ετσι έχουμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε το γράμμα Α, ακόμα και αν δεν είναι ιδια γραμμένο κάθε φορά.
Για να δεχθώ την ιστορία όμως σαν αληθινή, θα πρέπει να δεχθώ ότι το συγκεκριμένο παιδάκι έπρεπε να πιστευει ότι όποιος λουζετε, του γινεται πλύση εγκεφάλου.
Εκτός και αν -οπότε αυτό είναι θετικό- η γενίκευση που είχε ήταν ότι ότι ακουμπάει ένας παπάς, έχει σαν στόχο την πλύση του εγκεφάλου του.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Όχι πως έχω κανένα λόγο να λάβω θέση ως προς το αν το ανέκδοτο αναφέρεται σε πραγματικό γεγονός ή όχι, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν έχεις επιχείρημα, Tatief. Το παιδάκι του ανεκδότου απλά συνέδεσε το τελετουργικό πλύσιμο, (που πιθανώς να μπορούσε να διακρίνει ότι δεν είχε πραγματικά σκοπό την καθαριότητα,) με τη μονότονη επανάληψη ακαταλαβίστικων φράσεων από τον παπά. Το παιδί μπορεί να είχε ήδη κάποια γνώση του γεγονότος ότι η διαδικασία πλύσης εγκεφάλου ενέχει κατά κάποιον τρόπο επανάληψη, και απλά να μην ήξερε πως ακριβώς δουλεύει, οπότε ενώπιον της τελέσεως του «μυστηρίου» το παιδάκι μπορεί κάλλιστα να σκέφτηκε «τώρα, ξέρω πως δουλεύει» και να ρώτησε τον μπαμπά για να μάθει το γιατί.