Kάθε νέο άρθροMeet the World: Ελλάδα – Μέρος 8o: Θρησκεία
Posted by Διαγόρας ο Μήλιος στο 2010/07/05
Meet the World: Ελλάδα: Θρησκεία. Μέγεθος: 480 × 339 pixels. Κάντε κλικ για 800 × 565 pixels, όπου μπορείτε να διαβάσετε και το υπόμνημα.
Το περιεχόμενο της εικόνας για τυφλούς και για μηχανές αναζήτησης:
Παρουσιάζεται η ελληνική σημαία αποτυπωμένη πάνω σε καραβόπανο, με μια μικρή ετικέτα πάνω της, η οποία λειτουργεί ως υπόμνημα, εξηγώντας τη σημασία του κάθε χρώματος.
- Λευκό: Θρησκόληπτοι.
- Γαλανό: Βαθιά θρησκόληπτοι.
- Έντονο κόκκινο: Ανήθικοι μηδενιστές άθεοι.
Ακολουθεί ο υπότιτλος «Meet the world», και κάτω από το υπόμνημα κρέμεται μια ακόμα πιο μικρή ετικέτα, έντονου κόκκινου χρώματος, που λέει «Grande Reportagem Magazine».
Δείτε επίσης τον πρόλογο της σειράς «Meet the World: Ελλάδα» ο οποίος περιέχει κατάλογο όλων των άρθρων της σειράς.
Copyright © 2010 Διαγόρας ο Μήλιος | Όροι Χρήσης
Άρθρα μέσω RSS
Σχόλια μέσω RSS
Μόνο τα σχόλια αυτού του άρθρου μέσω RSS
Άρθρα μέσω email
Σχόλια μέσω email
Διαγόρας ο Μήλιος 
kotsiosp said
Μαύρο: Συνειδητοί Ανήθικοι μηδενιστές Άθεοι.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Δηλαδή, Κώτσιε, τι θέλεις να πεις, ότι ελάχιστοι από εμάς είμαστε συνειδητοί;
kotsiosp said
Συγνώμη κιόλας ρε Διαγόρα αλλά, όπως έχω πεί αρκετές φορές, ο αθεϊσμός θεωρείται «τρέντυ». Το έχω δει πολλές φορές, κάποιος να δηλώνει άθεος χωρίς να έχει ιδέα γιατί. Από επιχειρηματολογία τίποτα, ανύπαρκτες γνώσεις και προσωπική έρευνα μηδέν.
Δεν ξέρω αν το έχεις προσέξει κι εσύ ή κάποιος από τους αναγνώστες του μπλογκ, που εξ’ ορισμού βέβαια φαίνεται πως έχουν φοβερό γνωστικό υπόβαθρο και ερευνητικό πνεύμα. Στους νέους τουλάχιστον η νέα «μόδα» είναι αυτή. Ειδικά αν ανήκουν σε φιλελεύθερους-αριστερίζοντες πολιτικούς χώρους. Απλά κάνε μια βόλτα σε τμήμα Μαθηματικών-Φυσικής κάποιου πανεπιστημίου.
Μη μιλήσω για αγνωστικιστές, ουμανιστές, spiritualists, egalitarians και άλλους… γραφικούς. Απ’ αυτούς που δεν θέλεις με το μέρος σου στους παραδοσιακούς «διαξιφισμούς».
Η ημιμάθεια σε όλο της το μεγαλείο.
konna said
Η φυσικη κατασταση του ανθρωπου ειναι να ειναι αθεος. Θεωρω αυτονοητο οτι δεν χρειαζεται να ειμαι ιδιαιτερα συνειδητοποιημενη και διαβασμενη για να ΜΗΝ πιστεψω σε κατι που δεν εχω καμια ενδειξη οτι υπαρχει.
Οι θειστες πρεπει να «πεισουν» για την υπαρξη του θεου τους. Εγω δεν χρειαζομαι να επιχειρηματολογησω για τιποτα.
Mitsakos said
Δεν είναι ακριβώς η φυσική κατάσταση του ανθρώπου η αθεΐα. Η δεισιδαιμονία (που συνδέεται με το θρησκευτικό φαινόμενο) προέρχεται από τη νηπιακή κατάσταση της ανθρωπότητας όταν ήταν ανυπεράσπιστη σε διάφορα φαινόμενα και αδύναμη να τα εξηγήσει. Στο σενάριο αργότερα θα μπουν πρώτα οι «μάγοι της φυλής» και αργότερα οι οργανωμένες θρησκευτικές κλίκες που θα καταλάβουν την πολιτική και οικονομική δύναμη που κρύβει η αξιοποίηση του φόβου και της ελπίδας των ανήμπορων και θα της δώσουν να καταλάβει μέχρι τις μέρες μας… Αν και η ποσότητα της «κατεχόμενης» γνώσης-παίδευσης από ένα σημείο και μετά έχει καθοριστική-ποιοτική αξία στην διαμόρφωση των πεποιθήσεων μας (συνολικά του χαρακτήρα μας), νομίζω ότι σημαντικό παραμένει και το προαναφερθέν «ερευνητικό πνεύμα» και η συνεχής διάθεση για την αμφισβήτηση παγιωμένων απόψεων.
Αντώνης said
@mitsakos
Η δεισιδαιμονία …. της ανθρωπότητας όταν ήταν ανυπεράσπιστη σε διάφορα φαινόμενα και αδύναμη να τα εξηγήσει.
Ακριβώς. Τώρα όμως λεπτομερείς εξηγήσεις υπάρχουν, ειδικά (όπως ανέφερες πρίν) σε τμήματα θετικών επιστημών, οπότε ειναι λογικό να είναι κανείς άθεος. Δεν είναι θέμα «μόδας», είναι θέμα αόριστου αισθήματος «ας ξυπνήσουμε επιτέλους».
Διαγόρας ο Μήλιος said
Είναι μια περίεργη και μπερδεμένη κατάσταση. Η Konna έχει κατά κάποια περιορισμένη έννοια δίκιο όταν μιλάει για τη «φυσική κατάσταση» του ανθρώπου, καθώς κανένα παιδί δεν γεννιέται θρήσκο, όπως δείχνει και η γελοιογραφία.
Από την άλλη μεριά, η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος έχει μια έμφυτη τάση προς τη θρησκευτικότητα. Είναι ειρωνικό, αλλά την τάση αυτή τη χρωστάμε ακριβώς στο γεγονός ότι είμαστε πολυμήχανοι: Η ευρηματικότητα μας έχει επιτρέψει να κατακτήσουμε τον πλανήτη από άκρη σε άκρη. Έτσι, σε αντίθεση με τα ζώα, τα οποία είναι βιολογικά προσαρμοσμένα στο εκάστοτε περιβάλλον τους, εμείς εξαπλωθήκαμε σε περιβάλλοντα εντελώς αφιλόξενα προς τη βιολογία μας. Αυτό σημαίνει ότι η εκάστοτε νέα γενιά, μη διαθέτοντας τις αναγκαίες βιολογικές ικανότητες για να επιβιώσει από μόνη της στο περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε, εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από γνώση που της μετέδιδε η προηγούμενη γενιά. (Πως να αποφύγεις τους κροκόδειλους, πως να ανάψεις φωτιά, πως να γδάρεις το θήραμα και να ντυθείς με τη γούνα του, κλπ.) Αυτό δυστυχώς κατέστησε εξελικτικά επιλέξιμη την ικανότητα του ατόμου να μιμείται τους πρεσβύτερους και να δέχεται άκριτα το κάθε τι που του μάθαιναν. «Εξελικτικά επιλέξιμη» σημαίνει ότι όσο καλύτερες επιδόσεις είχε κανείς στη μίμηση, στην αποστήθιση, και στην τυφλή υπακοή, τόσο περισσότερες πιθανότητες είχε να επιβιώσει. Αυτό εξηγεί διάφορες τάσεις των ανθρώπων, όπως το φαινόμενο της «παπαγαλίας» στα σχολεία, τη θρησκευτικότητα, την υπακοή στην εξουσία, (βλέπε Milgram Experiments) κλπ.
kotsiosp said
Από ‘δω το φέρατε, από ‘κει το φέρατε, πάλι σ’ αυτό καταλήξαμε.
@Διαγόρας
Όπα; Θυμάσαι μια συζήτηση που είχαμε παλιά ως προς την έμφυτη τάση προς τη θρησκευτικότητα; Εγώ θυμάμαι πως όταν τα ‘λεγα εγώ πέσατε όλοι να με φάτε. Τελοσπάντων, καλώς, φαίνεται πως συμφωνούμε τελικά.
Θα διαφωνήσω κάθετα όμως στο σημείο πως «…τη χρωστάμε στο γεγονός ότι είμαστε πολυμήχανοι». Αντιθέτως. Εγώ πιστεύω πως αυτή η έμφυτη τάση οφείλεται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι γενετικά προγραμματισμένος να ακολουθεί. Γι’ αυτό και συνεχώς ψάχνει είδωλα κι ηγέτες που θα του πουν πως δημιουργήθηκε το σύμπαν, πώς πρέπει να συμπεριφέρεται σε μια κοινωνία και ποιό σορτσάκι θα φορέσει φέτος. Εδώ έρχονται οι διάφοροι αυτοί ηγέτες/είδωλα να καλύψουν το κενό που δημιουργείται και να εκμεταλλευτούν την αδυναμία αυτή του ανθρώπου, αυτή που τον ωθεί να ακολουθεί όποιον φαίνεται διατεθειμένος να «οδηγήσει». Μπορεί να λέγονται Ιησούς, Μέγας Αλέξανδρος, Πάπας, παπάς, Αδόλφος Χίτλερ, Σάκης Ρουβάς, Ρομπέρτο Καβάλλι ή Λιονέλ Μέσσι (πώς τους χώρεσα όλους αυτούς στην ίδια πρόταση ένας θεός ξέρει!). Η ελεύθερη βούληση είναι μια ψευδαίσθηση, ένα μεγάλο παραμύθι, πάντα κατά την άποψη μου.
Μήπως να διατυπώσω μια θεωρία πως, αντί για τις μαϊμούδες, εξελιχθήκαμε από τα πρόβατα;
Απολογούμαι για το σεντόνι. Ελπίζω να μην κούρασα.
Cheers
Διαγόρας ο Μήλιος said
Κώτσιε, αν θα μπορούσες να βρεις έναν σύνδεσμο προς την παλιά μας συζήτηση στην οποία αναφέρεσαι, θα χρησίμευε. Όσο για τη διαφωνία σου σχετικά με το τι έχει προκαλέσει την έμφυτη τάση του ανθρώπου προς τη θρησκευτικότητα, έχουμε ένα πρόβλημα ασυνεννοησίας, γιατί «το γεγονός ότι είμαστε πολυμήχανοι» εγώ δεν το ανέφερα ως τον μηχανισμό που προκάλεσε την τάση, παρά ως ένα ειρωνικό παιχνίδι της τύχης. Τον μηχανισμό τον περιέγραψα αναλυτικά στο σχόλιο 7, εξηγεί πλήρως το φαινόμενο, και του δίνει εξελικτική εξήγηση. Αυτό που εσύ περιέγραψες στο σχόλιο 8 δεν είναι παρά ένα απόσπασμα του μηχανισμού που περιέγραψα στο σχόλιο 7, και υστερεί γιατί δεν είναι πλήρες, (μπορεί κανείς πάντα να ρωτήσει «και γιατί είναι ο άνθρωπος γενετικά προγραμματισμένος…») και δεν δίνει εξελικτική εξήγηση στο φαινόμενο.
Mitsakos said
Όχι! (σχόλιο 8). Άλλο πράγμα η συγκρότηση ενός οργανωμένου φορέα εξουσίας (θρησκευτικού, στρατοκρατικού, πολιτικού, life style) και άλλο οι έμφυτες ιδιαιτερότητες ενός ανθρώπου που τον «οδηγούν» έξω από το μέσο όρο σε κάποιους τομείς (οργανωτικούς, μαθησιακούς κλπ) ώστε να αναλάβει «καθοδηγητικό» ρόλο (χωρίς αυτό να είναι κατακριτέο). Πάρα πολλές φορές το δεύτερο συνεπάγεται με αρνητικό αποτέλεσμα το πρώτο και αυτό έχει να κάνει με τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες (πολύ περισσότερο στη πρωτόγονη κατάσταση που αναφερόμασταν πριν). Σου θυμίζω ότι αν και θνησιγενή λόγω «εξωτερικών» παραγόντων, πολλά είναι τα παραδείγματα μικρών κοινωνιών που θέλησαν να μην «ακολούθησουν» ηγέτες αλλά να στηριχτούν σε αντιεραρχικές δομές.
kotsiosp said
@Διαγόρας
Ωχ, πού να ψάχνω τώρα… Αν θυμάμαι καλά ήταν στο φόρουμ του atheia.gr και μάλιστα απ’ τις πρώτες συζητήσεις που είχαν γίνει.
Καταλαβαίνω τί ήθελες να πεις με την προηγούμενη σου ανάρτηση. Στόχος μου δεν ήταν να εξηγήσω εξελικτικά τη συμπεριφορά αυτή, μιας και το είχες κάνει εσύ, αλλά να διαφωνήσω με τον όρο «πολυμήχανοι». Λάθος μου, ίσως, που δεν το ξεκαθάρισα. Με απλά λόγια, η δική σου θέση είναι πως «ο άνθρωπος είναι πολυμήχανος-ευρηματικός και βρήκε ένα τρόπο να επιβιώνει ακολουθώντας τυφλά». Αντίθετα, εγώ υποστηρίζω πως, λόγω έλλειψης ευρηματικότητας, ακολουθεί τις εξαιρέσεις (είδωλα-ηγέτες) ως υποκατάστατο της διανόησης. Λεπτομέρειες, πάντως. Ας συμφωνήσουμε στο γενικό πνεύμα. Για περαιτέρω έρευνα, έχουν γίνει ενδιαφέρουσες ανθρωπολογικές μελέτες. Μια γρήγορη αναζήτηση στο google scholar εμφανίζει κάποιες απ’ αυτές. Αν ποτέ έχω το χρόνο και διάθεση για εκ βαθέων μελέτη του θέματος να είσαι σίγουρος πως θα επικοινωνήσω.
@Mitsakos
Μα, ακόμα κι αυτό που λες δεν στηρίζεται στην τάση του ανθρώπου προς τη μίμηση και αναζήτηση παραδειγμάτων; Οι «καθοδηγητές» είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Αν ξαναδιαβάσεις προσεκτικά το προηγούμενο μου ποστ θα δεις πως οι διαφορές μ’ αυτό που λες είναι ελάχιστες.
Να σου θυμίσω κι εγώ πως η πλειοψηφία των «αντισυμβατικών» πολιτισμών-κοινωνιών αυτών, οι «thinking-out-of-the-box» ας πούμε, έχει αποτύχει παταγωδώς. «Θνησιγενή» λόγω «εξωτερικών παραγόντων», όπως λες, αλλά και λόγω εγγενών περιορισμών, όπως είναι η ανθρώπινη φύση. Αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση που σηκώνει πολλή ανάλυση.
Αντιιεραχική δομή σε μια κοινωνία δεν υπήρξε ποτέ. Πάντα υπήρχε ο ηγέτης, είτε αυτός λεγόταν αρχηγός της φυλής είτε αυτοκράτορας. Αυτό και μόνο μπορεί να επιβεβαιώσει την άποψη μου. Ακόμα και η μεγαλύτερη προσπάθεια που έγινε προς αυτή την κατεύθυνση (Σοβιετική Ένωση) κατέληξε στη δημιουργία ενός αυταρχικού και απολυταρχικού καθεστώτος, μιας μπουρζουαζίας (κόμμα των μπολσεβίκων) με τεράστια συγκεντρωτική εξουσία και, ειρωνικά, σε μια κατάσταση εντελώς αντίθετη από την αρχικά αναμενόμενη.
Διαγόρας ο Μήλιος said
@Kotsiosp
Δεν ήταν πρόθεσή μου να εννοήσω ότι «ο άνθρωπος είναι πολυμήχανος-ευρηματικός και βρήκε ένα τρόπο να επιβιώνει ακολουθώντας τυφλά». Επαναλαμβάνω ότι το περί πολυμήχανου ανθρώπου το ανέφερα αποκλειστικά και μόνο για να δείξω μια ειρωνία, και όχι για να εξηγήσω την θρησκευτικότητα. Αυτό που ήθελα να πω, εκπεφρασμένο τώρα με διαφορετικά λόγια για να λυθεί η παρεξήγηση, είναι ότι α) ο άνθρωπος, πολυμήχανος όπως είναι, βρήκε τρόπο να επιβιώνει σε αντίξοα περιβάλλοντα, β) η επιβίωση σε αντίξοα περιβάλλοντα απαιτεί η νέα (άπειρη) γενιά να ακολουθεί τις οδηγίες της παλαιάς (έμπειρης) γενιάς για να επιβιώσει, και γ) κατά συνέπεια, η ικανότητα τυφλής αποστήθισης οδηγιών κατέστη εξελικτικά επιλέξιμη. Φυσικά το βήμα «β» δείχνει ότι δεν διαφωνούμε: η νέα (άπειρη) γενιά πρέπει να ακολουθήσει της οδηγίες της παλιάς (έμπειρης) γενιάς ακριβώς επειδή δεν είναι αρκετά πολυμήχανη για να επανεφεύρει μόνη της όλα όσα έχει εφεύρει η παλαιά γενιά και όλες οι γενιές που προηγήθηκαν. Η παλαιά γενιά όμως, και όλες οι γενιές που προηγήθηκαν, έχουν εφεύρει κάποια πράγματα, και απλά αυτό είναι που εγώ λέω ότι μας καθιστά πολυμήχανους σε σύγκριση με τα ζώα.
cyrus said
Ανεχτείτε με για μια στιγμή…
Δεν υπάρχει «έμφυτη τάση προς τη θρησκευτικότητα». Αυτό που ονομάζουμε «έμφυτη τάση προς τη θρησκευτικότητα», στην πραγματικότητα είναι απλώς έμφυτη περιέργεια. Ο άνθρωπος ψάχνει διαρκώς απαντήσεις — και όταν δεν τις βρίσκει, τις εφευρίσκει, γιατί δεν αντέχει αυτή την αίσθηση του να μη γνωρίζει κάτι. Η διαφορά είναι ότι παλιά, που δεν διέθετε εργαλεία όπως η επιστημονική μέθοδος, έψαχνε (ή επινοούσε) απαντήσεις αποκλειστικά μέσω της θρησκείας, και από κάποια στιγμή και μετά μέσω της φιλοσοφίας: Γιατί συμβαίνει το τάδε φαινόμενο; Διότι το κάνει ο Χ θεός. Πώς γεννήθηκε ο κόσμος; Ο θεός τον έφτιαξε, ή ενώθηκαν το Χάος και η Νύχτα, ή φταρνίστηκε η Μεγάλη Αρκούδα, ή κάτι άλλο ευφάνταστο. Τι γίνεται όταν πεθαίνουμε; Πάμε σε έναν άλλο κόσμο, καλύτερο ή χειρότερο, ή μετενσαρκωνόμαστε, ή ό,τι άλλο κατεβάσει η κούτρα μας. Βρίσκαμε, δηλαδή, μια εύλογη (έτσι μας φαινόταν, τουλάχιστον) απάντηση σε ένα ερώτημα το οποίο δεν ήμασταν σε θέση να το απαντήσουμε στ’ αλήθεια. Σήμερα, το ρόλο της αναζήτησης απαντήσεων τον έχουμε αναθέσει στην επιστήμη, η οποία είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένη γι’ αυτό, και επομένως οι απαντήσεις της βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα. Ακόμη και σε περιπτώσεις όπου μπαίνει στη μέση η φαντασία, όπως στις αρχικές υποθέσεις που γίνονται κατά τη γέννηση μιας νέας θεωρίας, η παρατήρηση και τα διαθέσιμα δεδομένα παίζουν κυρίαρχο ρόλο. Παράλληλα, όμως, η επιστήμη έχει επίγνωση των περιορισμών της — ξέρει ότι οι απαντήσεις της δεν είναι τελεσίδικες, γιατί μπορεί πάντοτε να προκύψουν νέα δεδομένα, που να ανατρέπουν την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο, ή για ένα μέρος του. Αυτό είναι κάτι που πολύς κόσμος δεν μπορεί να το χωνέψει εύκολα, και γι’ αυτό υπάρχει ακόμη αυτό που αποκαλούμε θρησκευτικότητα: ο κόσμος θέλει απαντήσεις έτοιμες και σίγουρες, και δεν διστάζει να ακολουθήσει οποιονδήποτε του υπόσχεται κάτι τέτοιο, παρόλο που είναι σχεδόν πάντοτε 100% ψέματα.
Διαγόρας ο Μήλιος said
@Cyrus
Αυτά που έγραψες παραπάνω τα βλέπω ως στοιχεία που ενίσχυσαν τη δεισιδαιμονία, δεν νομίζω όμως ότι εξηγούν ικανοποιητικά την τάση των ανθρώπων για θρησκευτικότητα, την οποία για τις ανάγκες της παρούσας συζήτησης ορίζω ως τάση ανύψωσης διαφόρων τσαρλατάνων και λατρείας τους ως αντιπροσώπους του θεού.
Αναλογίσου τόσο την αφοσίωση σε θρησκευτικές εμμονές μέχρι θανάτου, (από τις Perpetua & Felicity μέχρι την 2001/9/11) όσο και την υπακοή στην εξουσία (είμαι βέβαιος πως έχεις ακουστά τον Milgram.)
Νομίζω ότι αυτές οι τάσεις είναι σαφώς διαφορετικές από την ανάγκη για απαντήσεις, η οποία, από μόνη της, δεν βλέπω να διαθέτει μηχανισμούς να φτάσει σε άκρα, όπως τα άκρα στα οποία έχουμε δει πάμπολλες φορές να φτάνει η θρησκευτικότητα.
Η ανάγκη των μαζών για απαντήσεις υπήρξε ανέκαθεν ένα από τα όπλα στα χέρια των τσαρλατάνων, δεν εξηγεί όμως από μόνη της την ανάγκη των μαζών για τσαρλατάνους, τουλάχιστον όχι στον βαθμό που βλέπουμε τους τσαρλατάνους να ευδοκιμούν κατά τη διάρκεια της ιστορίας.
Η θεωρία που περιέγραψα στο σχόλιο 7 και στο σχόλιο 12 εξηγεί τη θρησκευτικότητα πλήρως και έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι αποτελεί μια εξελικτική εξήγηση. Είναι δε, (όποια σημασία και να έχει αυτό,) μεταφορά, κατά προσέγγιση, μιας άποψης που άκουσα κάποτε εκ στόματος Richard Dawkins.
Mitsakos said
Είμαι εκτός θέματος αλλά ζητάω ανοχή για μια μικρή παρατήρηση και για τελευταία φορά (στο σχόλιο 11). Η προσπάθεια στη Σοβιετική Ένωση έγινε από την αρχή μέχρι το τέλος για την δικτατορία του μπολσεβισκισμού, δηλαδή της κομματικής γραφειοκρατίας. Οι άνθρωποι που την οργάνωσαν δεν είχαν ποτέ αναμενόμενο την αντιεραρχική δομή και σαν ειρωνεία μοιάζει περισσότερο να αναφέρουμε αυτή τη προσπάθεια σαν κάτι που έγινε προς μια τέτοια κατεύθυνση. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι κατά την διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου χωρίς να είναι η μόνη. Σπέρματα τέτοιων διαθέσεων βρίσκουμε στη ιστορία πολλά κατά την διάρκεια μεγάλων κοινωνικών εξεγέρσεων από εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν ένα κοινό: Δεν γούσταραν να άγονται και να φέρονται από ηγέτες, είδωλα και ψεύτικους θεούς.
mastor said
Θα συμφωνήσω με το τελευταίο (απάντηση 14) σου Διαγόρα που το διάβασα κι εγώ από τον Dawkins.
Θα διαφωνήσω όμως με το «έμφυτη τάση προς τη θρησκευτικότητα». Όσοι από εμάς έχουν παιδιά γνωρίζουν ότι σε μία ηλικία 2-4 το παιδί αρχίζει να βλέπει πέρα από τον εαυτό του και ξεκινούν τα πασίγνωστα (έχουν γραφτεί πολλά βιβλία) «Παιδικά γιατί».
Παρατηρώντας την αντίδρασή μου σε δύσκολες παιδικές ερωτήσεις κατάλαβα πόσο εύκολο είναι για έναν γονιό να «στέλνει την μπάλα στην εξέδρα» – (τα παιδάκια τα στέλνει ο Θεούλης, ο παππούς κοιμήθηκε και πήγε δίπλα στο θεό). Αυτή η έμφυτη τεμπελιά του ανθρώπου (βοηθάει και η κούραση της καθημερινότητας καθώς και τα αμέτρητα γιατί που ακολουθούν κάθε απάντηση) έχει ως παραπροϊόν το υπερφυσικό.
Και για να προλάβω τον «Ορθόδοξο» ναι αμέσως και με φυσικότητα και χωρίς στόμφο απάντησα και απαντώ αληθινά στις απορίες των παιδιών μου και παρότι δεν κατάλαβαν με την πρώτη (αν τους έλεγα για το θεό θα καταλάβαιναν αμέσως;) σταδιακά έλυσαν τις περισσότερες από τις απορίες τους!
Στα δύσκολα, «αυτό θα το μάθετε στο σχολείο» αυτή είναι η συμβουλή μου!
Ευχαριστώ
Sober said
Αν όντως ο αθεϊσμός είναι τρέντυ μόδα, τότε πρέπει να είναι η μοναδική μόδα παγκοσμίως που δεν χρειάζεται να πληρώσεις φράγκο για να την ακολουθήσεις.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Εκτός βέβαια από τα φράγκα που ξαφνικά, γινόμενος συνειδητά άθεος, συνειδητοποιείς ότι πληρώνεις, μέσω των φόρων που καταβάλλεις στη Λαϊκή Θεοκρατία του Ελλαδιστάν™, για να συντηρείς το επίσημο Κηφηναριό με τις Μαύρες Ρόμπες™ της χώρας.