Kάθε νέο άρθροΓνωμικό #241
Posted by Διαγόρας ο Μήλιος στο 2010/06/26
«Η συνεχής δήλωση της πίστης είναι ένδειξη φόβου. »
—Jiddu Krishnamurti (Τζίντου Κρισναμούρτι) (1895–1986) Ινδός συγγραφέας, ποιητής και φιλόσοφος, στο The second Penguin Krishnamurti reader (1973) σελίδα 12.
Το πρωτότυπο: «The constant assertion of belief is an indication of fear.»
Το αρχείο των γνωμικών φιλοξενείται στο atheoi.ORG: Αρχείο γνωμικών
Copyright © 2010 Διαγόρας ο Μήλιος | Όροι Χρήσης
Άρθρα μέσω RSS
Σχόλια μέσω RSS
Μόνο τα σχόλια αυτού του άρθρου μέσω RSS
Άρθρα μέσω email
Σχόλια μέσω email
Διαγόρας ο Μήλιος 
Διαγόρας ο Μήλιος said
Διόρθωσα το «επαναδιαβεβαίωση» της αρχικής ανάρτησης σε απλό «διαβεβαίωση».
cyrus said
Έχεις τα συμφραζόμενα, Διαγόρα; Γιατί δεν είναι καθόλου σαφές με ποια έννοια χρησιμοποιείται εδώ το «assertion».
Διαγόρας ο Μήλιος said
Δεν έχω τα συμφραζόμενα που προηγούνται. Τα συμφραζόμενα που έπονται είναι: » – fear of everyday life, fear of sorrow, fear of death and of the utter meaninglessness of life. Seeing all this you invent a theory and the more cunning and erudite the theory the more weight it has. And after two thousand or ten thousand years of propaganda that theory invariably and foolishly becomes ‘the truth’.»
15:36
OK, τα βρήκα όλα τα συμφραζόμενα.
You can experience a theory and say that it is so, but that is like a man who has been brought up and conditioned in the Catholic world having visions of Christ. Obviously such visions are the projection of his own conditioning; and those who have been brought up in the tradition of Krishna have experiences and visions born of their culture. So experience does not prove a thing. To recognise the vision as Krishna or Christ is the outcome of conditioned knowledge; therefore it is not real at all but a fancy, a myth, strengthened through experience and utterly invalid. Why do you want a theory at all, and why do you postulate any belief? This constant assertion of belief is an indication of fear – fear of everyday life, fear of sorrow, fear of death and of the utter meaninglessness of life. Seeing all this you invent a theory and the more cunning and erudite the theory the more weight it has. And after two thousand or ten thousand years of propaganda that theory invariably and foolishly becomes «the truth».
But if you do not postulate any dogma, then you are face to face with what actually is. The «what is», is thought, pleasure, sorrow and the fear of death. When you understand the structure of your daily living – with its competition, greed, ambition and the search for power – then you will see not only the absurdity of theories, saviours and gurus, but you may find an ending to sorrow, an ending to the whole structure which thought has put together.
cyrus said
Χμ, δύσκολο. Δεν θα ήταν καλό, πάντως, να το αφήσουμε «διαβεβαίωση», γιατί δημιουργείται αμφισημία — φαίνεται σαν η πίστη να (δια)βεβαιώνει κάτι ή κάποιον, ενώ το νόημα είναι ότι ο τάδε, ο οποίος πιστεύει, διαβεβαιώνει (διατρανώνει, ισχυρίζεται, δηλώνει, διατυπώνει, διατείνεται κ.τ.λ.) την πίστη του. Η μόνη λύση που μου έρχεται στο νου (αν, φυσικά, δεν βρεις κάτι καλύτερο), είναι η «επίκληση» της πίστης, καθώς εξαλείφει οποιαδήποτε αμφισημία, ταιριάζει στη σύνταξη και καθιστά σαφές το νόημα — έστω κι αν, τυπικά, δεν είναι ακριβώς το ίδιο.
Πολύ ωραίο κείμενο, μπάι δε γουέι…
Διαγόρας ο Μήλιος said
Το πρόβλημα με το «η συνεχής επίκληση της πίστης» είναι ότι παραπέμπει σε κάποιο άτομο που επικαλείται την πίστη του ενώπιον καταστάσεων που του προκύπτουν στη ζωή του, ενώ το γνωμικό αναφέρεται σε μια κάπως «αυτόκλητη» διαβεβαίωση. Τι θα έλεγες για «η συνεχής δήλωση πίστης»;
cyrus said
Ναι, γιατί όχι;
stratis_vip said
Εγώ θα το μετέφραζα πιο ελεύθερα, λαμβάνοντας υπόψη και το πνεύμα του κειμένου, εισάγοντας αδόκιμα τη λέξη «ανάγκη», ως εξής:
Η ανάγκη συνεχούς επιβεβαίωσης της πίστης, είναι ένδειξη φόβου.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Φοβάμαι ότι λόγω του είδους του βιβλίου με το οποίο έχουμε να κάνουμε, (φιλοσοφία και συμβουλές γραμμένες από κάποιον που φέρεται ως σοφός που κάθε λέξη του ήταν μετρημένη,) δεν έχω την ελευθερία να εισάγω λέξεις που δεν υπήρχαν στο πρωτότυπο. Αν ήταν λογοτεχνία, τότε μάλιστα.
Νικόλαος said
Αγαπητέ Διαγόρα, το συζήτησα και με τη μάνα μου, και καταλήξαμε αμφότεροι στο «δήλωση». Άρα κατά τη γνώμη μας το απόφθεγμα θα έπρεπε να είναι: «Η συνεχής δήλωση πίστης είναι ένδειξη φόβου». Συνιστώ σε κάθε περίπτωση να αποφύγεις το διαβεβαιώνω και το επιβεβαιώνω, καθώς δεν έχουν σχέση με το νόημα εδώ.
Αν μου επιτραπεί ένα επιπλέον σχόλιο, πιστεύω ότι αξίζει να παρατεθεί ολόκληρο το απόσπασμα (από το σχόλιο 3) σε μετάφραση, καθώς αγγίζει σχεδόν όλα τα σημεία.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Νικόλαε, σε ευχαριστώ που μου θύμισες να διορθώσω το «διαβεβαίωση» σε «δήλωση».
Δεν θα ήθελα να αντικαταστήσω το γνωμικό με ολόκληρο το κείμενο που παρέθεσα στο σχόλιο 3, γιατί η συντομία έχει τη χάρη της. Νομίζω πως αρκεί απλά να υπάρχει εδώ το σχόλιο 3 και να μπορεί να το βρει κανείς για να το διαβάσει. Αν μάλιστα κάποιος έχει την όρεξη να το μεταφράσει και να προσθέσει τη μετάφραση σε ένα σχόλιο, ακόμα καλύτερα.
Νικόλαος said
Το έπιασα το υπονοούμενο μεγάλε ;) και τώρα που ξαλάσκαρα λίγο από τα μπάνια του λαού… γκουχ γκουχ εννοώ τις υπερωρίες στη δουλειά, παρουσιάζω ολόκληρο το αρχικό κείμενο στα ελληνικά. Πιστεύω ότι κλείνει το στόμα (αλλά ανοίγει το μυαλό) του Ορθόβιδου. Ιδού:
«Κάποιος μπορεί να βιώσει μια κάποια θεωρία και να αποφανθεί ότι όντως έτσι είναι, αλλά είναι όπως όταν ένας άνθρωπος που έχει ανατραφεί και εκπαιδευτεί μέσα στον κόσμο του Καθολικισμού βλέπει οράματα με το Χριστό. Προφανώς τα οράματα αυτά είναι προβολές από την εκπαίδευσή του, όπως και αυτοί οι οποίοι έχουν ανατραφεί στα πλαίσια της παράδοσης του Κρίσνα έχουν εμπειρίες και οράματα τα οποία γεννώνται από το δικό τους πολιτισμό. Άρα, η εμπειρία δεν αποδεικνύει απολύτως τίποτα. Το γεγονός της αναγνώρισης του οράματος ως τον Κρίσνα ή το Χριστού είναι το αποτέλεσμα γνώσης που έχει αποκτηθεί μέσω της εκπαίδευσης, άρα δεν είναι καθόλου πραγματικό, παρά μία φαντασίωση, ένας μύθος, ενισχυμένος από την εμπειρία και εντελώς άκυρος. Γιατί να θέλετε μία θεωρία εξαρχής, και γιατί να πρεσβεύετε οποιαδήποτε πίστη; Αυτή η συνεχής δήλωση πίστης είναι ένδειξη φόβου – φόβου της καθημερινής ζωής, φόβου της θλίψης, φόβου του θανάτου και της απόλυτης έλλειψης νοήματος της ζωής. Βλέποντας όλα αυτά, επινοεί κάποιος μία θεωρία και όσο πιο πονηρή και διανοούμενη είναι η θεωρία, τόσο περισσότερο βάρος έχει. Και μετά από δύο ή δέκα χιλιάδες χρόνια προπαγάνδας εκείνη η θεωρία, απαράλλακτα και ανόητα γίνεται «η αλήθεια».
Αλλά αν δεν πρεσβεύετε κανένα δόγμα, τότε είστε πρόσωπο με πρόσωπο με αυτό που πραγματικά είναι. Αυτό που «πραγματικά είναι», είναι η σκέψη, η απόλαυση, η θλίψη, και ο φόβος του θανάτου. Όταν κατανοήσετε τη δομή της καθημερινής σας ζωής – με τον ανταγωνισμό, την απληστία, τη φιλοδοξία και την αναζήτηση εξουσίας – τότε θα δείτε όχι μόνο τον παραλογισμό των θεωριών αυτών, των σωτήρων και των γκουρού, αλλά μπορείτε και να βρείτε ένα τέλος στη θλίψη, ένα τέλος στην όλη δομή που έχει κατασκευάσει η σκέψη.»
Διαγόρας ο Μήλιος said
Νικόλαε, σε ευχαριστώ πολύ για τη μετάφραση.
EmilofCrete said
Εμμέσως πλην σαφώς, συνάγεται το εξής:
«Όταν έντονος φόβος και κινδυνολογία εμφυτεύονται στο μυαλό του ανθρώπου εξ απαλών ονύχων, το μόνο που του μένει είναι να πιστεύει…»