Kάθε νέο άρθροΓνωμικό #210
Posted by Διαγόρας ο Μήλιος στο 2010/04/17
«Όταν ο ναύαρχος Λύσανδρος πήγε στη Σαμοθράκη για χρησμό, ο ιερέας του ζήτησε να πει ποια ήταν η πλέον παράνομη πράξη που είχε κάνει στην ζωή του. Ο Λύσανδρος ρώτησε τότε: «Πρέπει να το κάνω αυτό, επειδή το ζητάς εσύ ή οι θεοί;», Κι όταν εκείνος απάντησε ότι «το απαιτούν οι θεοί», είπε: «Βγες εσύ έξω από τον ναό, κι αν με ρωτήσουν οι θεοί θα το πω σε εκείνους.»
—Πλούταρχος (~45 – ~120 μ.κ.χ.) Έλληνας ιστορικός, βιογράφος και δοκιμιογράφος
Το πρωτότυπο: «Έν δέ Σαμοθράκη χρηστηριαζομένω αύτω ιερεύς εκέλευσεν ειπείν, οτι ανομώτατον έργον αυτώ εν τω βίω πέπρακται. επηρώτησεν ουν ποτερον σου κελεύοντος ή των θεών τούτο δει ποιείν; φαμένου δέ τών θεών, συ τοίνυν εφη εκποδών μετάστηθι, κακείνοις ερώ, εάν πυνθάνωνται.»
Πηγή: «Πλουτάρχου – Λακωνικά Αποφθέγματα», Εκδόσεις Ζητρος, κεφάλαιο «Λεωτυχίδας του Αριστωνος», σελίδα 288.
Το αρχείο των γνωμικών φιλοξενείται στο atheoi.ORG: Αρχείο γνωμικών
Ευχαριστώ τον Sarkaflias που το πρωτοδημοσίευσε στο άρθρο του «Άτομα και κενό – This is Sparta!» και το έθεσε υπόψιν μου.
Βλέπε και Γνωμικό #147.
Copyright © 2010 Διαγόρας ο Μήλιος | Όροι Χρήσης
Άρθρα μέσω RSS
Σχόλια μέσω RSS
Μόνο τα σχόλια αυτού του άρθρου μέσω RSS
Άρθρα μέσω email
Σχόλια μέσω email
Διαγόρας ο Μήλιος 
Βρομιστεράκι said
Ωραίος ο ναύαρχος!
stratis_vip said
Πάντα μου άρεσε αυτές τις ιστορίες να τις περνάω από τη βάσανο της λογικής.
Ξεκινώ λοιπόν…
Εκ πρώτης, ο Λύσανδρος, εμμέσως πλην σαφώς, αποκαλεί τον ιερέα ψεύτη, υπονοώντας ότι δεν ομιλεί ως πληρεξούσιος των θεών.
Από την άλλη όμως, πήγε στο Ναό να ζητήσει το χρησμό, αναγνωρίζοντας άμεσα την αυθεντία του ναού να μεταφέρει τις επιταγές των θεών (εμμέσως και των ιερέων, ως πληρεξούσιους).
Αν ο Λύσανδρος είχε πραγματικά την πρόθεση να αμφισβητήσει τους ιερείς, δε θα πήγαινε να ζητήσει το χρησμό (οι θεοί θα μπορούσαν να του πουν την άποψη τους και στο σπίτι του). Προφανώς όμως ήθελε να τα έχει καλά με όλους και δεν ήθελε να σπάσει «αυγά». Άσχετο, αλλά πως είπαμε ότι λέγονται αυτοί οι τύποι που σήμερα είναι «έτσι», αύριο «γιουβέτσι» και μεθαύριο «κοκορέτσι»; Ανθρωπάκια…
Συμπέρασμα: Αν δεν πρέπει να ζητάμε από τους ιερείς να μεταφράσουν-μεταφέρουν τις απόψεις των θεών, τότε δεν πρέπει να πηγαίνουμε σε αυτούς για κανένα λόγο. Από τη στιγμή που αναγνωρίζεις στον ιερέα το δικαίωμα να μεταφέρει τις απόψεις των θεών, τότε δε μπορείς να αμφισβητείς κατά το πως σε συμφέρει τα λεγόμενα του.
Άρα το θεωρώ αστικό μύθο, κάτι σαν τις ιστορίες που έχει σε πρώτη ζήτηση κάθε θεοβλαβούμενος για τον Αϊνστάιν, τον Παΐσιο και κάθε λογής θεωρούμενο στον τομέα του «αυθεντία».
Τολμώ να πω ότι σαν γνωμικό περνά λανθασμένα μηνύματα. Θα μου άρεσε περισσότερο, αν ήταν κάπως έτσι:
«Όταν η Γερουσία πήγε στον Λύσανδρο και του πρότεινε να πάει στη Σαμοθράκη να πάρει το χρησμό των θεών, αυτός τους απάντησε ότι οι θεοί ξέρουν που βρίσκεται η Σπάρτη και ότι αν κατ’ επέκταση νοιάζονται για το μέλλον της Σπάρτης, θα έρθουν να του πουν το χρησμό τους εκεί.»
Τότε θα του έβγαζα το καπέλο.
ο δείμος του πολίτη said
Πολύ καλό.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Στρατή, ξεχνάς ότι α) υπάρχει το ζήτημα της συμμόρφωσης (στο ποσοστό που αυτό είναι δυνατόν) με τις κοινωνικές προσδοκίες, και β) ο Λύσανδρος δεν θα μπορούσε να γνωρίζει εκ των προτέρων τι θα τον ρώταγε ο ιερέας. Προφανώς είχε δεχθεί να συμμετάσχει στο όλο φιάσκο χάριν κοινωνικής σύμβασης, αλλά όταν έκανε τη συγκεκριμένη ερώτηση ο ιερέας, αποφάσισε ότι αυτό πάει πολύ.
Rodia said
Πονηρος ο Λυσανδρος! Επαιζε σε ολα τα ταμπλώ :)
espectador said
Ακομη και σημερα δεν ψελνει ο πρωθυπουργος τα ‘εγκωμια» η δεν λεει το «πιτευω», παρολο που προσπαθει να καλλιεργησει ενα προφιλ και καλα συγχρονου ανθρωπου?
Διαγόρας ο Μήλιος said
Δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το ζήτημα με τον Γιωργάκη. Μέχρι να κάτσει στον θρόνο του προέδρου έπαιζε τον σύγχρονο. Με το που κάθισε, το γύρισε στον διαχρονικό οπισθοδρομισμό™ (© sfrang.) Σαν κάποιοι πολύ πιο ισχυροί από τον ίδιο να του ψιθύρισαν στο αυτί κάποια πράγματα με τα οποία θα έπρεπε οπωσδήποτε να συμμορφωθεί τώρα που κέρδισε τον θρόνο.
Αθεο Τομάρι said
Η δική μου άποψη είναι πως ο Γιωργάκης δεν θέλησε να έχει όλα τα μέτωπα ανοικτά. Η φορολόγηση της εκκλησίας είναι ήδη ένα ανοικτό μέτωπο. Αν εφάρμοζε και τον πολυπόθητο διαχωρισμό θα έπαιρνε διαστάσεις η τριβή με την εκκλησία και ο ελληνικός λαός κάθε άλλο παρά ώριμος είναι να καταλάβει που πάει το πράμα. Προσωπικά πιστεύω πως ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας υπήρξε θύμα των προτεραιοτήτων της οικονομικής κρίσης.
stratis_vip said
Η πλειοψηφία των ιστορικά επιτυχημένων ανδρών/γυναικών, είναι θιασώτες του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Χωρίς να κρίνω τον εκάστοτε σκοπό και χωρίς εξαιρέσεις, διαφωνώ ριζικά με την ιδεολογία-φιλοσοφία του, «δε με ενοχλεί να παραβιάσω τις αρχές μου για να πετύχω».
Σίγουρα ο κάθε Λύσανδρος έχει να λύσει ένα (δύσκολο) πρόβλημα, όπου πρέπει κατά καιρούς να κάνει και μερικές «υποχωρήσεις» και φυσικά ο τελικός κριτής του Πολιτικού/Στρατηγού/Ναύαρχου Λύσανδρου είναι το ιστορικό αποτέλεσμα. Η ένσταση μου έγκειται, στο ότι η πιθανή επιτυχία του τελικού σκοπού δεν επιτρέπει την έκπτωση από τις γενικές αρχές σου.
Φυσικά όλοι κάποια στιγμή θα κάνουμε κάποιες εκπτώσεις. Εγώ προσωπικά ντρέπομαι για αυτές και προσπαθώ να τις αποφύγω στο μέλλον.
Οπότε κλείνοντας, φίλε Διαγόρα δε διαφωνώ μαζί σου, ούτε ξέχασα την διαχρονική διαπλοκή της οργανωμένης θρησκείας με την πολιτική, απλά επισημαίνω ότι, αν η στάση του Λύσανδρου ήταν κρυστάλλινη από την αρχή (μη αποδεχόμενος την εξουσία των ιερέων), θα ήτανε πολύ πιο ισχυρό το ηθικό δίδαγμα, διότι θα έδειχνε ότι πρέπει να σέβομαι τις αρχές μου και όταν γυρνάνε εναντίον μου και όχι μόνο όσο συμπλέουν με τα συμφέροντα μου. Βλέπε ως άριστο παράδειγμα παράδειγμα τη στάση του Σωκράτη που δεν είπε ότι πάει πολύ να πεθάνει, μένοντας πιστός στις αρχές που ο ίδιος όρισε στον εαυτό του.
(για να σε προλάβω, κατανοώ ότι αν ο Λύσανδρος πήγαινε κόντρα στο ρεύμα, δε θα γινόταν ότι έγινε για να συζητάμε)
Αθεο Τομάρι said
@ Stratis_vip
Πολύ σωστός ο τρόπος σκέψης σου.
Πάντως όσον αφορά τους πολιτικούς πιστεύω πως δεν αξίζει να ασχολείται κανείς διότι βρίσκονται στην κορυφή της κλίμακας (0-100) του ρητού «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Οι απόψεις τους λειτουργούν με βάση την Αρχή της Απροσδιοριστίας του Heisenberg: Aλλάζουν αμέσως μόλις τις διατυπώσουν (όπως αλλάζει τροχιά ένα στοιχειώδες σωμάτιο όταν το κοιτάς…).