Kάθε νέο άρθροΓνωμικό #205
Posted by Διαγόρας ο Μήλιος στο 2010/04/01
«Είμαι υπομονετική με την ηλιθιότητα, αλλά όχι με εκείνους που υπερηφανεύονται γι’ αυτήν.»
—Edith Sitwell (Ήντιθ Σίτουελ) (1887–1964) Αγγλίδα ποιήτρια και κριτικός, στο The Last Years of a Rebel (1967) σελ. 24
Το πρωτότυπο: «I am patient with stupidity, but not with those who are proud of it.»
Το αρχείο των γνωμικών φιλοξενείται στο atheoi.ORG: Αρχείο γνωμικών
Copyright © 2010 Διαγόρας ο Μήλιος | Όροι Χρήσης
Άρθρα μέσω RSS
Σχόλια μέσω RSS
Μόνο τα σχόλια αυτού του άρθρου μέσω RSS
Άρθρα μέσω email
Σχόλια μέσω email
Διαγόρας ο Μήλιος 
Aldebaran said
Ελπίζω να το διαβάσουν αυτό το γνωμικό οι «συνήθεις ύποπτοι»…
Ορθόδοξος said
Υπομονή πρέπει να κάνουμε με όλο τον κόσμο, όχι μόνο με τέτοιους ανθρώπους. Αν μας ακούγεται δύσκολο αυτό, ας παραδειγματιστούμε από το Θεό που κάνει με όλους μας υπομονή.
Aldebaran said
Χμμμμ… απ’ ό,τι βλέπω το διάβασαν…
Δείτε κι εσείς τι κατάλαβαν…
κων/να said
O Θεός
1. επνιξε ενα κάρο κοσμο με τον κατακλυσμο (εσωσε βεβαια τον Νωε)
2. Εσφαξε την πολη της Ιεριχους (εσωσε μια πορνη τη Ραάβ, η οποια ήταν προγονος του Χριστου απ όσο γνωρίζω)
3. Κατεστρεψε τα Σοδομα και τα Γόμορρα (εσωσε τον τερας ηθικής Λωτ που αρχικά ειχε προσφερει τις κόρες του στους Σοδομιτες, ενω αργότερα συνουσιάστηκε και με τις κόρες του)
για ποια ακριβως υπομονη μιλάμε?
Διαγόρας ο Μήλιος said
@Ορθόδοξος: αμ, κάνουμε υπομονή, να ήξερες πόση κάνουμε…
@Aldebaran: άσε, δράμα η κατάσταση…
@Κων/να: και να ήταν μόνο αυτά… η μισή βίβλος γεμάτη τέτοια είναι.
Θου Βου said
Aφήστε ρε παιδιά τη κακομοιριά χρονιάρες μέρες.Μεγαλύτερη ηλιθιότητα από την καταθλιπτική προσδοκία της εξαφάνισης της συνείδησης μέσα στη μαυρίλα του τάφου υπάρχει;
Καλή Ανάσταση !
Θου Βου said
Α, και πέστε στην κυρά Έντιθ να σάς στείλει το βλακόμετρο που χρησιμοποιούσε για να τεστάρετε την ακρίβεια του.
Αν κρίνω από το γεγονός ότι έγινε ρωμαιοκαθολικη στα γεράματα, μάλλον θεωρούσε ηλιθιότητα ολκής την λεγόμενη αθεΐα.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Θου Βου, νόμιζα πως δεν επρόκειτο να ξαναδούμε την αφεντομουτσουνάρα σου από τα μέρη μας μετά από την αυθαίρετη λογοκρισία των σχολίων μου στο ιστολόγιό σου, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται έχεις θράσος.
ΑΠΟΚ.17;16 said
Όποιος έχει την εντύπωση πως ο γείτονάς του είναι αμαθής και πως μόνο αυτός είναι πολυμήχανος, είναι άμυαλος και βλαμμένος Θέογνις (Αποσπ. 221-223)
Το τρωτό σημείο καθενός βρίσκεται εκεί που νομίζει κανείς τον εαυτό του σοφώτερο Emmons
{κων/να είπε} Όσο για την αφαίρεση ζωής, ας αφήσουμε αυτόν που την έδωσε να βάλει τα κριτήρια! μια απλή απάντηση βρίσκεται στα λόγια του Ιησου,Ματθ.24:37-39,
Θου Βου said
«O συ μισείς ετέρω μη ποιήσης» Διαγόρα.
Δεν διακήρυξα ΠΟΥΘΕΝΑ στο ιστολόγιο μου και μάλιστα με στόμφο, ότι δεν θα λογοκρίνω σχόλια.
Εσύ το έκανες, παρόλες τις κατά καιρούς δεσμεύσεις σου , μερικές εκ των οποίων έγιναν σε απάντηση προτροπών ομοϊδεατών σου να «κόβεις» την άλλη άποψη.
Οπότε μη παραπονιέσαι.Και θράσος έχω, και μωρία περίσσια, και υπομονή γαϊδουρινή.
Καλή Ανάσταση !
Aldebaran said
@ΘουΒου
Όοοοοοοοοοοχι, καλέ μου…
Μην φανταστείς πως είσαι ανεπιθύμητος σε τούτο εδώ το ιστολόγιο (Συγγνώμη Διαγόρα για την παρέμβαση…)
Απλώς ξέρουμε πως τη δουλειά που σου ανέθεσε η ΟΟΔΕ, την εκτελείς στο ακέραιο…
tatief said
@ΘΒ είπε : «Αν κρίνω από το γεγονός ότι έγινε ρωμαιοκαθολικη στα γεράματα, μάλλον θεωρούσε ηλιθιότητα ολκής την λεγόμενη αθεΐα.»
Αυτό είναι αλήθεια. Ολοι οι ηλικιωμένοι λόγω της προοδευτικής έκπτωσης των πνευματικών τους λειτουργιών υπάρχει πιθανότητα να γίνουν πιστοί.
Τόχουμε ξαναπεί αλλά δεν το έχεις εμπεδώσει, παρόλο που το ομολογείς χωρίς να το συνειδητοποιείς.
Άθεος Δεξιός said
«Μεγαλύτερη ηλιθιότητα από την καταθλιπτική προσδοκία της εξαφάνισης της συνείδησης μέσα στη μαυρίλα του τάφου υπάρχει;»
Η καταθλιπτική προσδοκία της αιώνιας κόλασης όπου εσύ (ή κάποιοι από τους ανθρώπους που αγαπάς, ή ένα μωρό που πέθανε πριν βαπτιστεί) βασανίζονται για πάντα? Αλλά ξέχασα, εσύ έχεις καπαρώσει τραπέζι τον παράδεισο από τώρα και είσαι άνετος.
Ούτως ή άλλως, μόνο τα μικρά παιδιά (δικαιολογούνται να) αποφασίζουν για την πραγματικότητα ενός ισχυρισμού αναλόγως με το πόσο ευχάριστος τους ακούγεται. Αλλιώς κύρηξε και μεταθανάτια ζωή σκύλων και άρχισε να κατακεραυνώνεις τους βλάκες που θλίβονται επειδή
δενπιστεύουν ότι το κατοικίδιο που τόσο αγαπούσαν για χρόνια έπαψε να υπάρχει με το θάνατό του. :-PΧρόνια Πολλά!
Θου Βου said
@Άθεο Δεξιό
Έχει έρεισμα το σκεπτικό σου.
Πράγματι η αιώνια ζωή έχει ρίσκο, όπως όμως έχει και η πρόσκαιρη ζωή.Λχ ξεκινάς την έγγαμη ζωή σου με όνειρα «αιώνιας αγάπης», μένει κι η γυναίκα σου έγκυος κι εκεί που ετοιμάζεσαι να πλημυρίσεις χαρά, σού προκύπτει ένα αυτιστικό παιδάκι και ο αναμενόμενος παράδεισος μετατρέπεται σε οδύνη και πιθανή κόλαση.
Οι άγιοι της Εκκλησίας προσεύχονται και για τον διάβολο ακόμα, οπότε υπάρχει η βεβαιότητα ότι κανείς δεν χάνεται πλην όσων απορρίπτουν πεισματικά τον Χριστό.Απόδειξη ο μετανοημένος ληστής.
Η αιωνιότητα της ένθεης ζωής, είναι νίκη για όλους τους ευγενικούς ανθρώπους.Η ισότητα, η δικαιοσύνη, η αγάπη παύουν να είναι φρούδες προσδοκίες κοινωνικών μεταρρυθμίσεων και γίνονται επικρατούσες οντολογικές πραγματικότητες.
@Τatief
Έχεις σχετικές μελέτες , στατιστικές, εργασίες, δημοσιευμένες σε αξιόπιστα επιστημονικά περιοδικά ή φαντάζεσαι ως πραγματικότητες αυτά που θα ήθελες;
@Αldebaran
Ο Διαγόρας είναι αφεντικό εδώ κι εκείνος εξέφρασε την έκπληξη του που με «ξαναείδε».
Γιατρός Του Ικα said
Αυτό το πράμα που αντλεί τη νομιμοποίησή του-τι λέω;τρέφεται σα τον καρκίνο!-απ’τον ανθρώπινο πόνο και την ανθρώπινη δυστυχία,διεκδικώντας τον σαν επίκληρη κόρη,που θα έλεγε και ο Λυσίας,πως να τα ονομάσει κανείς;Πως να το αντιμετωπίσει χωρίς να χάσει ένα μέρος της αξιοπρέπειάς του στην πορεία;Την φθορά από τον έστω και εξ επαγωγής συναγελασμό με αυτή την αρρώστια πως μπορεί κανείς να την επουλώσει;
tatief said
@ΘΒ
Δεν ξέρω αν κατάλαβες, αλλά εσύ αποδεικνύεις αυτό που λέω φέρνοντας σαν παράδειγμα ότι μία άθεη στα γεράματα της έγινε καθολική.
Αν πάντως ξέρεις κανένα που να τα έχει χάσει και αντί να γίνει πιστός, ασχολείται με τις εξισώσεις του Αινστάιν πες μου το
Ο λόγος είναι προφανής. Η μωρία ταιριάζει με αυτή την θρησκεία (από τους τηλεοπτικά γνωστούς να σου αναφέρω Κυνούση, Θώδη, Λουκά, Πρέκα)
Τώρα κατά καιρούς, λέτε εδώ, ότι η θρησκεία σας περιέχει νοήματα δύσκολα και που να τα καταλάβουμε εμείς οι πτωχοί εδώ.
Δεν πειράζει. Από την στιγμή που αυτά τα διανοήματα τα καταλαβαίνουν οι ξεμωραμένοι, οπότε είμαι ευτυχής που δεν τα καταλαβαίνω εγώ.
Και επειδή ζητάς συνεχώς αποδείξεις, ξέρεις ότι σε έχω πιάσει ψευτράκο με την μισθοδοσία των παπάδων και δεν είδα να φέρνεις τις «αποδείξεις σου»
Θου Βου said
@Ika
ΕΥΤΥΧΩΣ που υπάρχει η ανθρώπινη δυστυχία και ο πόνος , γιατί η αλαζονεία (σας και μας) δε θα σταματούσε με τίποτα. Ο πόνος και ο θάνατος βάζει ένα , έστω βίαιο, τέρμα στην παθολογία του ψυχισμού και μάς φέρνει μπροστά στις αδήριτες αλήθειες της ζωής.
@Τatief
Προέβαλες τον ισχυρισμό ότι κάποιος όταν γερνά, χάνει το μυαλό του και έχει αυξημένες πιθανότητες να στραφείς προς την θρησκεία.
Σού ζήτησα να τεκμηριώσεις αυτή την αυθαίρετη προσωπική σου κρίση, με έρευνες στατιστικά στοιχεία κλπ, όπως θα περίμενε κανείς να πράξει κάποιος της συνομοταξίας σας.
Αντ΄αυτού λες ότι σου κατέβει.
Κι επειδή θαυμάζεις τους «ισορροπημένους» μαθηματικούς , χαρισμα σου:
http://www.timesonline.co.uk/tol/life_and_style/health/article2060584.ece
Διαγόρας ο Μήλιος said
Θου Βου:
Όταν το έγραφες αυτό το ήξερες ότι θα γινόταν ανάρπαστο, δεν το ήξερες; εδώ παιδιά ο Θου Βου μας περιγράφει πως κατανοεί το «τα πάντα εν σοφίαν εποίησεν». Λέγε κι άλλα τέτοια, Θου Βου, θέλουμε κι άλλα!
Θου Βου said
Διαγόρα, λέω πως υπό το πρίσμα της ζωής τού Ιησού, τα αναπόφευκτα λυπηρα, ο πόνος και ο βέβαιος θάνατος αποκτούν νόημα και δεν είναι πηγές αδιέξοδης οδύνης.
Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους με μεγάλες δυστυχίες στη ζωή τους.Μόνο σε χριστιανούς όμως έχω δει να υπάρχει χαρά μέσα στην ταλαιπωρία.Κρίνοντας και από τον εαυτό μου, όταν δεν πίστευα και πέθανε κάποιος πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος σε νεαρή ηλικία, ένοιωθα τη λύσσα του Νίκου Δήμου απέναντι σε ανθρώπους, στη ζωή, στον κόσμο, στον Θεό.
Όταν έγινε το εσωτερικό κλικ και άλλαξα συχνότητα, μαλάκωσα, αποδέχθηκα, κατανόησα, βρήκα νόημα ακόμα και μέσα στον βαθύ πόνο.
Νικόλαος said
@ ΘΒ
Το μόνο που μας λες είναι ότι η αδυναμία σου παρηγορήθηκε με μία φαντασίωση…
κων/να said
«Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους με μεγάλες δυστυχίες στη ζωή τους.Μόνο σε χριστιανούς όμως έχω δει να υπάρχει χαρά μέσα στην ταλαιπωρία.»
εγω παλι σε χριστιανό θρησκευτικο ηγετη ειδα το «Γιατί σε μένα και όχι κάπου αλλού;»
κουιζ: ποιος άραγε να ειναι αυτος;
tatief said
Πότε ακριβώς δεν πίστευες, όταν σε κυοφορούσε η μητέρα σου;
Είχα μια μικρή αμφιβολλία για εσένα, ότι δεν είσαι από τους ρολίστες που έχει αμολήσει η εκκλησία στο διαδύκτιο, όπου άλλος παριστάνει τον πρώην μη πιστό που μέσα όμως απο την επιστήμη κατάλαβε την αλήθεια του Θεού. Αλλος προσπαθεί να παίξει το ρόλο του σύγχρονου νέου του ροκά, του ράπερ και πάει λέγοντας.
Μόνο που όταν έρθει η κουβέντα στην μισθοδοσία, λέτε όλοι το ίδιο παραμύθι
Θου Βου said
@Τatief
Γέμισε ο κόσμος πράκτορες.Να φυλάγεσαι :Ρ
Infidel Boy said
Ωραία το έθεσε η Ήντιθ, μόνο που πιστεύω πως θα έπρεπε να μην είναι κάποιος υπομονετικός ούτε καν με την ηλιθιότητα παρά να προσπαθεί να κάνει κάτι γι’αυτό. Βέβαια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι «Οι άνθρωποι που πιστεύουν σε μια ηλιθιότητα – ή είναι περήφανοι για αυτήν – δεν φταίνε σε τίποτα, απλά παραμυθιασμένοι είναι, ας κάνουμε κάτι να εξαλείψουμε (το έγραψα σωστά?) την πηγή αυτής της ηλιθιότητας». Και εγώ προσωπικά είμαι με τους υποστηρικτές της δεύτερης διατύπωσης.
«Κάποιος που περπατάει στραβά λόγω προβλήματος υγείας δεν μας οργίζει, διότι αναγνωρίζει ότι οι άλλοι (οι υγιείς) είναι αυτοί που περπατάνε σωστά. Αυτός όμως που είναι πνευματικά στραβός μας οργίζει διότι δεν αναγνωρίζει πως οι άλλοι είναι που σκέφτονται σωστά» (Blaise Pascal)