Kάθε νέο άρθροΕλάτε να μας συλλάβετε!
Posted by Διαγόρας ο Μήλιος στο 2010/02/13
Έλαβα σήμερα αυτό μέσω email:
20 Έλληνες αντιρρησίες συνείδησης διαπράττουν το ίδιο αδίκημα αλληλέγγυοι στους 20 διωκόμενους Τούρκους.
Αθήνα, 12 Φεβρουαρίου 2010
Ο στρατός σε Τουρκία και Ελλάδα έχει ποινικοποιήσει κάθε πράξη και κάθε σκέψη που αντιστέκεται στις ολοκληρωτικές πρακτικές του.
Το Άρθρο 318 του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα διώκει καθένα που «αποθαρρύνει άτομα να στρατευθούν»:
(1) Όσοι παρακινούν ή προτείνουν ή προπαγανδίζουν με αποτέλεσμα να αποθαρρύνουν άτομα να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία καταδικάζονται σε φυλάκιση από έξι μήνες έως δύο χρόνια.
(2) Αν η πράξη διαπράττεται μέσω του τύπου και των ΜΜΕ, η ποινή προσαυξάνεται κατά το ήμισυ.
Το αντίστοιχο Άρθρο 202 του Ελληνικού Ποινικού Κώδικα διώκει καθένα που «διεγείρει αυτούς που έχουν υποχρέωση στρατιωτικής υπηρεσίας»:
(1) Όποιος με οποιοδήποτε τρόπο και με πρόθεση προκαλεί ή διεγείρει πρόσωπο που υπηρετεί στο στρατό να παραβεί υπηρεσιακή υποχρέωση τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών.
(2) Με την ίδια ποινή τιμωρείται όποιος με πρόθεση προκαλεί ή διεγείρει πρόσωπο που έχει υποχρέωση να στρατευθεί να μην υπακούσει στην πρόσκληση όταν το καλέσουν στο στρατό.
Οι Τούρκοι μιλιταριστές έκαναν τις απειλές τους πράξη στις 06/01/2010 συλλαμβάνοντας στην Άγκυρα 23 διαδηλωτές που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στον αντιρρησία συνείδησης Enver Aydemir, ο οποίος φυλακίστηκε για δεύτερη φορά στις 24/12/2009 (είχε φυλακιστεί και το 2007) λόγω της δημόσιας άρνησής του να υπηρετήσει τον τουρκικό στρατό. Τα μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον Enver δέχθηκαν επίθεση από τα τουρκικά ΜΑΤ στην προσπάθειά τους να ανοίξουν πανό και να διαβάσουν κείμενο αλληλεγγύης. 20 από τους συλληφθέντες βαρύνονται μεταξύ άλλων και με την κατηγορία «προσπάθειας αποξένωσης του λαού από το στρατιωτικό του καθήκον» και ένας από αυτούς, ο αναρχικός αντιμιλιταριστής Volkan Sevinc, προφυλακίστηκε φερόμενος ως υποκινητής και κρατείται στις φυλακές τύπου F (λευκά κελιά) Σιντζάν στην Άγκυρα μέχρι την ημερομηνία της δίκης που ορίστηκε στις 15/02/2010.
Τέτοιες διώξεις ξεσκεπάζουν την κρατική τρομοκρατία απέναντι σε όσους εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους δημόσια. Καμία τέτοια δίωξη δεν μας τρομοκρατεί. Αντιστεκόμαστε στους μιλιταριστές και υποστηρίζουμε τους αντιμιλιταριστές. Υπογράφουμε αυτό το κείμενο επειδή θεωρούμε όχι μόνο δικαίωμά μας αλλά και υποχρέωσή μας τόσο την προσωπική μας αντίρρηση συνείδησης στη στρατιωτική θητεία, όσο και την αντίστοιχη δημόσια πρόκληση ή διέγερση όσων έχουν υποχρέωση να στρατευθούν ή υπηρετούν ήδη στο στρατό. ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ!
Γιάννης Γκλαρνέτατζης, Νάσος Θεοδωρίδης, Νίκος Καρανίκας, Γιώργος Καρατζάς, Ιάσωνας Καραχάλιος, Σταύρος Κεφάλας, Φίλιππας Κυρίτσης, Άγγελος Νικολόπουλος, Θανάσης Μακρής, Παναγιώτης Μακρής, Μιχάλης Μαραγκάκης, Μιχάλης Μουτούσης,
Τάσος Μπάτας, Λάζαρος Πετρομελίδης, Θανάσης Πολλάτος, Δημήτρης Σωτηρόπουλος, Θανάσης Τριαρίδης, Γιώργος Τσόγκας, Γιάννης Χρυσοβέργης, Σπύρος Ψύχας.
Καλούμε για υπογραφές υπέρ της κατάργησης του Άρθρου 202 του Ελληνικού Ποινικού Κώδικα με e-mail στο arnisi@antirrisies.gr.
Έχουμε την ελευθερία να μιλάμε δημόσια ενάντια στο στρατό!
Διαγόρας ο Μήλιος 
Odin said
1. Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να μας ενδιαφέρει το τι κάνουν στην Τουρκία , στη Συρία, στη Μογγολία στη Χιλή κλπ … στο θέμα των κοπανατζήδων από τη θητεία.
2. Στα καθ’ ημάς τώρα , πράγματι το εν λόγω άρθρο του Π.Κ πρέπει να καταργηθεί εφόσον έρχεται σε αντίθεση με την ελευθερία διακίνησης ιδεών και απόψεων (και για όσους θεωρούν -όπως εγώ- πως αυτή η ελευθερία πρέπει να είναι ΑΠΟΛΥΤΗ, πράγμα που σημαίνει πως και το βιβλίο του Πλεύρη δεν θα έπρεπε να φτάσει ποτέ σε δικαστήριο) , όμως αυτό αποτελεί ένα γενικότερο θεωρητικό νομικό πρόβλημα που μετουσιώνεται σε πρακτικό, σε διάφορα άρθρα του Π.Κ και για διάφορα θέματα .
Το εν λόγω θέμα (και άρθρο του Π.Κ) εμπίπτει σε αυτή την θεμελιώδη – προβληματική κατά τη γνώμη μου- αντίληψη «Δικαίου» σύμφωνα με την οποία, την ευθύνη για μια πράξη δεν την έχει μόνο αυτός που ενεργεί , δλδ ο φυσικός αυτουργός , αλλά και κάποιος «ηθικός» , κάποιος «υποκινητής» κλπ κλπ …
Μάλιστα το παρανοϊκό αυτής της αντίληψης φτάνει στο σημείο να διώκει ποινικά κάποιον «ηθικό αυτουργό» ή «υποκινητή», ακόμα και αν δεν έχει προηγηθεί το «έγκλημα» ή πράξη σε «φυσικό» επίπεδο.
Όσο υπάρχει αυτή η αντίληψη στα νομικά πράγματα – ιδιαιτέρως χρήσιμη για τις πολιτικές εξουσίες που τα ορίζουν- είναι λογικό και ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ να ασκούνται ή να «εφευρίσκονται» διώξεις καθ’ όλα νομότυπες για να φιμώσουν τις όποιες ιδέες , σκέψεις, απόψεις κλπ .
Δεν είμαι σίγουρος από την άλλη (και καλά … «δεν είμαι σίγουρος») πως όσοι διαμαρτύρονται για το Χ άρθρο του Π.Κ που προσβάλλει την ελευθερία σκέψης και άποψης ΤΟΥΣ .. έναντι κάποιας ΠΙΘΑΝΗΣ παραβατικής συμπεριφοράς τρίτων ή των ιδίων ( η άρνηση θητείας «με όπλα», άοπλης θητείας ή «κοινωνικής θητείας» αποτελεί παραβατική συμπεριφορά που διώκεται) .. διεκδικούν -με αφορμή ένα άρθρο του Π.Κ που τους πλήττει- κάποια ελευθερία έκφρασης και διακίνησης ιδεών για όλους .. δλδ ασχολούνται με την ουσία του προβλήματος .
stratis_vip said
Για να μη μπερδεύουμε πράγματα που είναι διαφορετικά, ας ξεκαθαρίσουμε το τοπίο λίγο.
Στην Τουρκία, ο Στρατός έχει θεσμικό ρόλο στη διακυβέρνηση, «συνταγματικά» κατοχυρωμένο. Στην Ελλάδα, ο Στρατός υπάγεται απ’ ευθείας στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, που είναι και ο μόνος αρμόδιος για να αποφασίσει για οτιδήποτε αφορά θέματα στράτευσης κλπ.
Οπότε, εκτός του ότι δεν έχουμε κανένα λόγο να ενδιαφερόμαστε ως προς το τι κάνουν οι άλλοι (όπως ορθώς αναφέρει και ο Odin παραπάνω), υπερθεματίζοντας, δε μπορούμε να κάνουμε ούτε τη σύγκριση μεταξύ Στρατού Ελλάδας-Τουρκίας, διότι δεν υπάρχει κοινός τόπος. Ο Τούρκος Αρχηγός μπορεί να επέμβει και να ζητήσει από την κυβέρνηση να κάνει το «άλφα» ή «βήτα», μέσα στα πλαίσια της αρμοδιότητας που του δίνει το Σύνταγμα του. Ο αντίστοιχος Έλληνας Αρχηγός, έχει βέβαια δικαίωμα να προτείνει-εισηγηθεί στον Υπουργό να κάνει «αυτό» ή «εκείνο», αλλά ο Υπουργός θα αποφασίσει μόνος του, χωρίς να έχει κάποια υποχρέωση από «πουθενά».
Άρα, καταλήγοντας, το θέμα είναι πολιτικό. Αν κάποιος δε θέλει να πάει στο Στρατό να μη πάει! Από τη στιγμή όμως που υπάρχει νόμος, που προβλέπει ό,τι προβλέπει για τους αντιρρησίες συνείδησης-στράτευσης, τότε τα παράπονα πρέπει να πηγαίνουν στο νομοθέτη.
Οπότε εκφέρω την έντονη δυσαρέσκεια μου, για το «τσουβάλιασμα» που επιχειρείται με φράσεις του στυλ:
α. «Ο στρατός σε Τουρκία και Ελλάδα έχει ποινικοποιήσει κάθε πράξη και κάθε σκέψη που αντιστέκεται στις ολοκληρωτικές πρακτικές του.»
β. «Καλούμε για υπογραφές υπέρ της κατάργησης του Άρθρου 202 του Ελληνικού Ποινικού Κώδικα»
γ. «Έχουμε την ελευθερία να μιλάμε δημόσια ενάντια στο στρατό!»
διότι όσον αφορά το:
α. Ο Στρατός στην Ελλάδα δεν έχει ποινικοποιήσει τίποτα. Τις υπόψη ποινές τις υποβάλουν τα πολιτικά δικαστήρια και τις προβλέπουν οι νόμοι του κράτους και όχι ο Στρατός.
β. Δεν καταλαβαίνω τι σχέση (έστω και μακρινή) έχει ο Στρατός με τη κατάργηση του Ποινικού Κώδικα.
γ. Την ελευθερία να μιλάμε εναντίον του οποιοδήποτε την καθορίζει η συνείδηση του καθενός και οι αντίστοιχοι νόμοι του Κράτους. Αν δε μας αρέσουν οι νόμοι του κράτους, ας πιέσουμε τους πολιτικούς να τους αλλάξουν ή ας μη τους ξαναψηφίσουμε. Ας σταματήσει πια ο εύκολος εντυπωσιασμός, και η τακτική «τα λέω στη νύφη να τα ακούει η πεθερά».
Μπράβο στον Δημήτρη Ιατρίδη, που όλα τα προλαβαίνει! « Τσουκνίδα said
[…] Ελάτε να μας συλλάβετε! Έλαβα σήμερα αυτό μέσω email: 20 Έλληνες αντιρρησίες συνείδησης […] […]
«ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ!» « Ο δρομος said
[…] Fri, 2010-02-12 πηγή: Σ.Α.Σ. (Το πήρα από εδώ) […]
Διαγόρας ο Μήλιος said
Odin, κατ’ αρχήν, η παραβατική συμπεριφορά δεν είναι ΠΙΘΑΝΗ, είναι δεδομένη. Αν οι Έλληνες αντιμιλιταριστές κάνουν εδώ στην Ελλάδα ό,τι έκαναν οι Τούρκοι στη χώρα τους, θα παραβιάσουν έναν παρόμοιας έμπνευσης νόμο, και ενδεχομένως μάλιστα να συλληφθούν, όπως συνελήφθησαν οι Τούρκοι στη χώρα τους.
Έπειτα, οι δικές σου ιδέες περί του ποια είναι η «ουσία του προβλήματος», και περί του τι είδους ενέργειες απαιτούνται, και περί του αν και κατά πόσο αυτές οι ενέργειες ασχολούνται ή όχι με αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως την «ουσία του προβλήματος», ενδεχομένως να μην είναι τόσο εύστοχες, ή τουλάχιστον όχι τόσο ενήμερες, όσο οι ιδέες των ανθρώπων που βρίσκονται όλη τη ζωή τους μέσα στο χώρο της άρνησης στράτευσης και έτσι έχουν κατά τεκμήριο μια αρκετά καλή ιδέα του προβλήματος από όλες τις σκοπιές του: την πολιτική, τη νομική, την κοινωνική, την επικοινωνιακή, κλπ.
Εγώ θα σου πω ένα απλό πράγμα, και από εκεί και πέρα εσύ βγάλε τα συμπεράσματά σου: αυτό καθαυτό το ζήτημα της άρνησης στράτευσης δεν συγκαταλέγεται στη θεματολογία του παρόντος ιστολογίου, κι έτσι αν το δελτίο τύπου που έλαβα αφορούσε αυστηρά την άρνηση στράτευσης δεν θα το είχα δημοσιεύσει. Η ελευθερία του λόγου όμως σαφώς και είναι ένα από τα ζητήματα με τα οποία ασχολούμαι, κι έτσι το συγκεκριμένο δελτίο τύπου το προέβαλλα. Κατά συνέπεια, η επικοινωνιακή επιλογή του Συνδέσμου Αντιρρησιών να ασχοληθούν με αυτό το ζήτημα απέδωσε κάποιους καρπούς τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση.
Στρατή, κατ’ αρχήν, το αν υπάρχει ή όχι κάποια σημαντική διαφορά ανάμεσα στον τρόπο διοίκησης του ελληνικού στρατού και στον τρόπο διοίκησης του τουρκικού στρατού δεν νομίζω πως παίζει την παραμικρή σημασία στο εν λόγω ζήτημα, ειδικά μάλιστα αν, όπως είπες κι εσύ, τα παράπονα πρέπει να πηγαίνουν στο νομοθέτη. (Αντιθέτως, αν είναι να λάβουμε υπόψιν μας την όποια διαφορά, τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι στην ελληνική κοινωνία, η οποία είναι ολιγότερο στρατοκρατούμενη απ’ ότι η τουρκική, είναι ακόμα περισσότερο ανάρμοστα τα διάφορα ολοκληρωτικής έμπνευσης άρθρα του ποινικού κώδικα όπως το 202.)
Το ότι τις ποινές τις προβλέπουν οι νόμοι του κράτους και όχι ο Στρατός, και τις επιβάλλουν τα πολιτικά δικαστήρια και όχι τα στρατοδικεία, είναι βέβαια ένα γεγονός, και τυπικά έχεις δίκιο. Πρακτικά όμως, η φράση που σε ενόχλησε, ότι «ο στρατός […] έχει ποινικοποιήσει κάθε πράξη και κάθε σκέψη που αντιστέκεται στις ολοκληρωτικές πρακτικές του» δεν προσπαθεί να μας πει ότι ο στρατός είναι πράγματι ο άμεσος φορέας της ποινικοποίησης, παρά αναφέρεται (με μια ελαφρά δόση αλληγορίας, αν θες,) στον στρατοκρατικό τρόπο σκέψης που ήταν παρών στο μυαλό του νομοθέτη ο οποίος αρχικά συνέταξε το άρθρο 202, και εν συνεχεία στο κοινοβούλιο το οποίο το ενέκρινε.
Τέλος πάντων, ακόμα και άστοχη να χαρακτηρίσουμε αυτή την αλληγορία, δεν αλλάζει τίποτα σε όλες τις υπόλοιπες θέσεις που λαμβάνει το δελτίο τύπου, και δεν ακυρώνει καν το υπόλοιπο της ίδιας πρότασης: η πράξη και η σκέψη που αντιστέκεται στις ολοκληρωτικές πρακτικές του στρατού πράγματι ποινικοποιείται από το άρθρο 202 του ποινικού κώδικα.
stratis_vip said
Διαγόρα, προφανώς παρανόησες κάποιο από τα γραφόμενα μου.
Γράφεις:
«..υπάρχει ή όχι κάποια σημαντική διαφορά ανάμεσα στον τρόπο διοίκησης του ελληνικού στρατού και στον τρόπο διοίκησης του τουρκικού στρατού δεν νομίζω πως παίζει την παραμικρή σημασία στο εν λόγω ζήτημα,..»
ενώ εγώ είπα:
«..Στην Τουρκία, ο Στρατός έχει θεσμικό ρόλο στη διακυβέρνηση, «συνταγματικά» κατοχυρωμένο…»
Δεν αφορά τη διοίκηση του στρατού, αλλά το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του στρατού στην Τουρκία, να παρεμβαίνει στη διακυβέρνηση του κράτους, δικαίωμα που στην Ελλάδα, (κατά άριστο τρόπο) δεν υπάρχει.
Οι στρατοί εσωτερικά, λίγο πολύ με τον ίδιο τρόπο διοικούνται.
Κλείνοντας, οι ολοκληρωτικές πρακτικές και τα μιλιταριστικά σχέδια, είναι πνευματικά παιδιά των πολιτικών. Οι στρατοί, απλώς καλούνται να τα εφαρμόσουν. Δε πρέπει να δαιμονοποιούμε το μέσο, αλλά αυτόν που το χρησιμοποιεί. Οπουδήποτε στο κόσμο υπάρχει στρατιωτική εμπλοκή, αυτή είναι το αποτέλεσμα πολιτικής απόφασης και προκαλώ τον οποιοδήποτε να με βγάλει ψεύτη επ’ αυτού.
Από κει και πέρα, η σταθερή μου άποψη είναι, ότι ο κάθε ένας πρέπει να έχει το δικαίωμα να λέει ότι θέλει. Αν τώρα υπάρχει νόμος που προβλέπει ποινή γι αυτό που λες τότε αντιμετωπίζεις τις νόμιμες επιπτώσεις. Υπάρχουν χιλιάδες ιστορικά παραδείγματα ανθρώπων, που είπαν αυτό που ήθελαν, ενάντια σε απολυταρχικά καθεστώτα προτιμώντας να συλληφθούν. Μόνο που τώρα έχουμε Δημοκρατία. Αν ο υπόψη νόμος είναι άδικος, υπάρχουν δικαστήρια να το κρίνουν, αφού οι πολιτικοί μας δεν ακούν τα αιτήματα μας. Το γεγονός ότι θεωρώ τον χι νόμο άδικο, δε μου δίνει το δικαίωμα να τον παραβαίνω, αλλά την υποχρέωση να καταφύγω εναντίον του στον δικαστή μου.
Το ζήτημα είναι να λέμε τι θέλουμε και όχι να γκρινιάζουμε για το τι δε θέλουμε. Η ένσταση μου είναι στο γεγονός, ότι η συγκεκριμένη ομάδα δεν θέλει να υπάρχει στρατός (κάτι που ρεαλιστικά δε γίνεται ακόμα). Δεν τους ενοχλεί το άρθρο 202, τους ενοχλεί ο στρατός. Εξ ου και το σύνθημα, «ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ!».
Odin said
@ Διαγόρας
Είναι δεδομένη όταν έχουμε πράξη .. βλέπε άρνηση να θητεύσει κάποιος σε ένοπλη θητεία , σε άοπλη θητεία , σε «κοινωνική θητεία».
Όταν όμως εκφράζεται απλά ως άποψη αντίθεσης ή προτρέπει , είναι ΠΙΘΑΝΗ σαν πράξη για αυτόν που την εκφράζει , είναι ΠΙΘΑΝΗ για τρίτους που ίσως την υιοθετήσουν .
Δεν είναι δύσκολο στην κατανόησή του.
Ενδεχομένως … ναι
Αν το αποφασίσει ο Χ εισαγγελέας (ή το αποφασίσουν οι πολιτικοί του προϊστάμενοι – μέσω αυτού) .. μπορεί να συμβεί .
Δεν μπήκα στην ουσία των αιτημάτων των αντιρρησιών συνείδησης ή των κοπανατζήδων της όποιας θητείας (ένοπλης, άοπλης , κοινωνικής) , δε νομίζω πως αυτά τα αιτήματα και ζητήματα θίγει άρθρο σου (αν κάνω λάθος με διορθώνεις).
Το άρθρο σου θίγει το ζήτημα της φίμωσης ή δίωξης της ελευθερίας διακίνησης των ΑΠΟΨΕΩΝ και ιδεών των εν λόγω ατόμων ή ομάδων σε σχέση με την όποια θητεία , παραλληλίζοντας τα ανάλογα άρθρα του τουρκικού Π.Κ με τα ανάλογα του ελληνικού Π.Κ . Το ζήτημα της φίμωσης ή δίωξης της ελευθερίας διακίνησης των συγκεκριμένων ΑΠΟΨΕΩΝ υπόκειται σε ένα ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ και γενικότερο ζήτημα -για τα νομικά πράγματα- αυτό της «ηθικής» αυτουργίας – «προτροπής» σε τρίτους για την τέλεση «παράνομων πράξεων» κλπ ..
Αν καταργηθεί το εν λόγω άρθρο του Π.Κ με το σκεπτικό της υπέρτερης αξίας αυτής της ελευθερίας , θα πρέπει να καταργηθούν ΟΛΑ τα άρθρα του Π.Κ που προβλέπουν διώξεις για τους «ηθικούς» αυτουργούς , αυτούς που «προτρέπουν» κλπ .. τρίτους προς τέλεση παράνομων πράξεων .. και για οποιοδήποτε «έγκλημα» ή «παραβατική συμπεριφορά»… ( το «σε αυτούς έτσι» στο σκεπτικό και «στους άλλους γιουβέτσι», δεν παίζει στα νομικά πράγματα , τουλάχιστον επί μακρόν)
Τα ζητήματα ελευθερίας του λόγου , αποτελούν κεντρικού χαρακτήρα ζητήματα και για εμένα για αυτό και έσπευσα να τα σχολιάσω σε αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ το επίπεδο.
Η ύπαρξη -και μόνο- ενός θεσμικά οργανωμένου ενόπλου τμήματος σε μία κοινωνία με ρόλο αμυντικό (by default settings) ή και επιθετικό (υπό συνθήκες) έναντι τρίτων , δεν στοιχειοθετεί κάποια «στρατοκρατία» στην κοινωνία.
Ο χαρακτηρισμός της ελληνικής κοινωνίας ως «ολιγότερο» -έστω- «στρατοκρατούμενης» είναι το λιγότερο ατυχής .
Στρατοκρατούμενη είναι μια κοινωνία στην οποία ο στρατός έχει πολιτικό ρόλο, νομοθετικό, εκτελεστικό, δικαστικό. Στην Ελλάδα δεν υφίσταται τέτοιος ρόλος είτε σε συνταγματικό επίπεδο , είτε σε επίπεδο Νόμων, δεν υφίσταται τέτοιος ρόλος «πολύ» ή «λίγο» , δεν μιλάμε καν …. για κάποιους «τύπους», μιλάμε για μια πραγματικότητα παντελώς άσχετη με τη διατύπωσή σου.
Εφόσον είναι ένα γεγονός όπως διαπιστώνεις και εσύ , δεν έχει απλά κάποιο τυπικό δίκιο (γραπτός κανόνας που δεν εφαρμόζεται στην πράξη) , έχει και ουσιαστικό δίκιο (γραπτός κανόνας που εφαρμόζεται στην πράξη).
Αν ήθελε να εκφράσει μία κριτική στις ολοκληρωτικές πρακτικές του στρατού θα έπρεπε να ασκούσε κριτική στον 20-1 , στον 20-2 ή σε θέματα δομικά και οργανωτικά της εν λόγω «υπηρεσίας» , η χρήση του 202 του Π.Κ είναι ΑΣΧΕΤΗ με κάποιες «ολοκληρωτικές πρακτικές του Στρατού» … και φυσικά το 202 του Π.Κ δεν είναι γέννημα , εφεύρημα του Στρατού όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Στρατής … δεν ομιλεί ΚΑΝ για κάποιες πρακτικές , δομικά – οργανωτικά χαρακτηριστικά του Στρατού κλπ …
Άρα, απολύτως ορθές και λογικές , οι επισημάνσεις του Στρατή.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Στρατή, απ’ όσο ξέρω δεν μπορείς να καταφύγεις εναντίον κάποιου νόμου «στον δικαστή σου». Υπάρχουν τρεις τρόποι να καταφέρει κανείς την αλλαγή κάποιου νόμου: ο ένας είναι να πείσει κάποια μέλη του κοινοβουλίου να κινηθούν για την αλλαγή του νόμου, και δεν δουλεύει παρά μόνο για ζητήματα που αποτελούν ήδη υπάρχουσες προτεραιότητες των κομμάτων. Ο άλλος είναι να παραβιάσεις το νόμο, να συλληφθείς, να δικαστείς, (εκεί είναι που έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με «τον δικαστή σου»,) να καταδικαστείς, να ασκήσεις έφεση, να επαναλάβεις τη διαδικασία μέχρι το ΣτΕ, και όταν θα έχεις πλέον καταδικαστεί και από το ΣτΕ, τότε να πας το ζήτημα στο Συμβούλιο της Ευρώπης για να βρεις το δίκιο σου. Ο τρίτος τρόπος είναι να παραβιάσεις το νόμο και να προκαλέσεις την αντίδραση του κρατικού μηχανισμού καταστολής, ευαισθητοποιώντας έτσι την κοινή γνώμη και κατά συνέπεια εξωθώντας τα κόμματα να συμπεριλάβουν το ζήτημα στις προτεραιότητές τους. Δεν γνωρίζω να υπάρχει άλλος τρόπος.
Δεν μπορώ να πω ότι ξέρω με σιγουριά τι θέλει και τι δεν θέλει η συγκεκριμένη ομάδα, αλλά έχω την εντύπωση ότι ο σκοπός της ύπαρξής τους είναι η διεκδίκηση του δικαιώματος για εναλλακτική θητεία.
Odin said
@ Διαγόρας
Λάθος κάνεις .
Μπορείς να στραφείς εναντίον οποιουδήποτε Νόμου στον Δικαστή σου , επιδιώκοντας να τον κρίνει ως αντισυνταγματικό ή Νόμο που παραβιάζει π.χ. συμφωνίες που έχει υπογράψει η χώρα κλπ.
Να σου υπενθυμίσω τον Νόμο για τα «φρουτάκια» και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια .
Τα «όργανα» συλλάμβαναν ιδιοκτήτες ιντερνετ καφέ και τους έστελναν στα δικαστήρια , τα δικαστήρια τους αθώωναν παγίως , γιατί ο Νόμος είχε πρόβλημα συνταγματικό κλπ.. Το παράδειγμα δεν είναι μοναδικό .
Έχεις μείνει «πίσω» αγαπητέ φίλε …
Στο άρθρο 59 του Ν. 3421/2005 «Στρατολογία των Ελλήνων και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 302/13 Δεκ 2005 τ. Α΄) … διαβάζουμε :
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι΄
ΑΟΠΛΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ
ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
Άρθρο 59
Γενικές διατάξεις και ορισμοί
1. Όσοι για λόγους συνείδησης αρνούνται να εκπληρώσουν τη στρατεύσιμη στρατιωτική τους υποχρέωση, επικαλούμενοι τις θρησκευτικές ή ιδεολογικές τους πεποιθήσεις, μπορεί να αναγνωρίζονται ως αντιρρησίες συνείδησης, σύμφωνα με τις διατάξεις των επόμενων άρθρων.
2. Οι λόγοι συνείδησης που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο πρέπει να απορρέουν από μία γενική αντίληψη για τη ζωή, βασισμένη σε συνειδητές θρησκευτικές, φιλοσοφικές ή ηθικές πεποιθήσεις, που εφαρμόζονται από το άτομο απαράβατα και εκδηλώνονται με τήρηση ανάλογης συμπεριφοράς. … κλπ κλπ
Το Νόμο θα τον βρεις εδώ : http://www.sae.gr/?id=13403&type=file
Οι αντιρρησίες συνείδησης έχουν δύο επιλογές: Είτε να υπηρετήσουν άοπλη στρατιωτική θητεία είτε να υπηρετήσουν εναλλακτική (άρθρο 60) κοινωνική υπηρεσία σε υπηρεσίες και δημόσιους φορείς.
Στην πρώτη περίπτωση θεωρούνται κανονικά στρατευμένοι ενώ στη δεύτερη περίπτωση δεν υπάγονται στη δικαιοδοσία των ενόπλων δυνάμεων και δεν θεωρούνται στρατευμένοι.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Διορθώνω το παραπάνω που έγραψα:
Στρατή, απ’ όσο ξέρω δεν μπορείς να καταφύγεις εναντίον κάποιου νόμου «στον δικαστή σου». Υπάρχουν τέσσερις τρόποι για να κατορθώσεις την αλλαγή κάποιου νόμου: ο ένας είναι να πείσεις κάποια μέλη του κοινοβουλίου να κινηθούν για την αλλαγή του νόμου, και δεν δουλεύει παρά μόνο για ζητήματα που αποτελούν ήδη υπάρχουσες προτεραιότητες των κομμάτων. Οι άλλοι τρεις περιλαμβάνουν πρώτα απ’όλα παραβίαση του νόμου: συλλαμβάνεσαι, δικάζεσαι, (εκεί είναι που έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με «τον δικαστή σου»,) και έπειτα υπάρχουν τρεις περιπτώσεις: η πρώτη περίπτωση είναι να αθωωθείς, στην περίπτωση που ο δικαστής θα κρίνει το νόμο αντισυνταγματικό. Η δεύτερη περίπτωση είναι να καταδικαστείς, να ασκήσεις έφεση, να επαναλάβεις τη διαδικασία μέχρι το ΣτΕ, και όταν θα έχεις πλέον καταδικαστεί και από το ΣτΕ, τότε να πας το ζήτημα στο Συμβούλιο της Ευρώπης για να βρεις το δίκιο σου. Η τρίτη περίπτωση είναι κάπως ανορθόδοξη: προκαλώντας την αντίδραση του κρατικού μηχανισμού καταστολής ευαισθητοποιείς την κοινή γνώμη και εξωθείς τα κόμματα να συμπεριλάβουν το ζήτημα στις προτεραιότητές τους. Όπως βλέπεις, οι τρεις από τους τέσσερις τρόπους περνάνε πρώτα από την παραβίαση του νόμου.
stratis_vip said
Δεν χρειάζεται να σε συλλάβουν για να προσφύγεις στο δικαστήριο. Αρκεί να είσαι θιγόμενος και θιγόμενος δεν γίνεσαι μόνο με τη σύλληψη. Ένα από τα πολλά παραδείγματα, είναι οι νόμοι που ρυθμίζουν τις οικονομικές αποδοχές, τα ασφαλιστικά κοκ.
Κάνω λοιπόν αντιγραφή από τη Πανελλήνια Ομοσπονδία Αξιωματικών Αστυνομίας (http://www.poaxia.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=127&Itemid=56)
Όπως είναι γνωστό, το μήνα Αύγουστο του περασμένου έτους, ψηφίσθηκε ο Ν. 3686 / 2008 με θέμα: «ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ», ο οποίος και τέθηκε σε ισχύ την 01-01-2009.[…]
Προς τούτο ενημερώσατε τους Ανθυπαστυνόμους – μέλη σας, οι οποίοι θίγονται από την εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων, ότι δύνανται να καταθέσουν σχετική προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια μέχρι [..]
Για διευκόλυνση των επιθυμούντων συναδέλφων Ανθυπαστυνόμων, η Ένωση Αξιωματικών Αστυνομίας Αττικής έχει απευθυνθεί στον δικηγόρο κ. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ Πέτρο, ο οποίος θα αναλάβει την κατάθεση ομαδικής προσφυγής στα αρμόδια δικαστήρια. […]
Λέγοντας προσφεύγω στο δικαστή μου, εννοούσα ότι μπορείς να στείλεις το κράτος στο διοικητικό δικαστήριο για το νόμο τάδε. Το θεωρούσα μάλιστα δεδομένο, διότι το βλέπω να γίνεται κάθε μέρα (να πηγαίνει ο πολίτης το κράτος στον δικαστή για το νόμο Χ), οπότε ειλικρινά δεν ήξερα την παράμετρο που λέει ότι πρέπει να θίγεσαι. Αλλά αν δεν θίγεται το έννομο συμφέρον σου, γιατί να προσφύγεις;
Παρόμοιες προσφυγές, έχουν γίνει πάρα πολλές και όλες στοχεύουν στην αντισυνταγματικότητα του νόμου (δια μέσω της άνισης μεταχείρισης). Έτσι πρόχειρα θα σου πω επίσης, για το επίδομα των 176€ το οποίο το παίρνει σχεδόν όλο το Δημόσιο, πλην των σωμάτων ασφαλείας (εν γένει), ενώ στο στρατό που γνωρίζω στα σίγουρα, τους γίνονται κανονικά οι κρατήσεις στο εν λόγω επίδομα, χωρίς αυτό να καταβάλλεται (θα το πάρει ο δικαιούχος στη σύνταξη)! Όπως καταλαβαίνεις δεν έχει συλληφθεί κανένας από αυτούς, ούτε πήγε «ανορθόδοξα» μπροστά στο δικαστή του.
Αφού λοιπόν δε μπορεί να «βληθεί» άμεσα ένας νόμος, θα μπορούσε, με νομικούς «ακροβατισμούς», τους οποίους προσωπικά δε γνωρίζω (είμαι σίγουρος όμως, ότι θα έχει αφήσει τα κατάλληλα «για μια ώρα ανάγκης παραθυράκια», ο σοφός Έλληνας νομοθέτης ), να βληθεί εμμέσως, ως παραβίαση ας πούμε του δικαιώματος του συγκεντρώνεσθαι και να τον φέρει από το «παράθυρο».
Άλλο ένα παράδειγμα, που μου ρχεται τώρα: από την ημερομηνία κλήσης της 2010Χ ΕΣΣΟ, ο κάθε προσκαλούμενος, έχει δικαίωμα να κάνει ασφαλιστικά μέτρα και να προσφύγει κατά του νόμου με τον οποίο καλείται, επικαλούμενος αντισυνταγματικότητα του. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί με τον νόμο για τη στρατολογία των Ελλήνων να συμπαρασύρει, σχεδόν όλη τη νομοθεσία τριγύρω από το θέμα. Νομικός δεν είμαι, αλλά στο κράτος που ζούμε, οφείλουμε να ενημερωνόμαστε, γιατί το κράτος είναι ο πρώτος παραβάτης των νόμων του.
Από ότι γνωρίζω ένας αντιρρησίας συνείδησης, ο κος Μοναστηριώτης έχει καταδικασθεί γιατί δεν επιβιβάσθηκε στη φρεγάτα Ναβαρίνο το 2003 (http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=192&cid=2833). Ήταν λοιπόν μια θαυμάσια ευκαιρία να βάλει μέσα στη δίκη όλους αυτούς τους νόμους και να τους βγάλει αντισυνταγματικούς. Φυσικά και για να είμαι δίκαιος, δε γνωρίζω την εξέλιξη της δίκης και την υπερασπιστική γραμμή των δικηγόρων, αλλά εκτιμώ ότι ευκαιρίες υπάρχουν για να φέρεις τον νομοθέτη στο σκαμνί.
Εκτιμώ όμως ότι δεν υπάρχει αυτή η θέληση. Διότι λύσεις υπάρχουν πάντα, αλλά από την μη εξεύρεση λύσης ζει ολόκληρη βιομηχανία συλλόγων-συνδέσμων και ΜΚΟ; (διευκρίνιση, ομιλώ γενικά και όχι για τον εν λόγω σύλλογο του οποίο το έργο δε γνωρίζω)
Διαγόρας ο Μήλιος said
Μάλιστα. ΟΚ, γηράσκω αεί διδασκόμενος.
ο δείμος του πολίτη said
Διαφωνώ με την αντίρρηση συνείδησης (για το Στρατό φυσικά μιλάμε). Ωστόσο, αναγνωρίζω βολταιρικά το δικαίωμα του καθενός να ανταίρεται σε κρατικές υποχρεώσεις και να μπορεί να ανταλλάξει με άλλες υπηρεσίες τη στρατιωτική θητεία. Δέχομαι -επιθετικά αναφανδόν- το δικαίωμά του και το προασπίζομαι.
Comte de Toulouse said
Και εγώ διαφωνώ εκ πεποιθήσεως με τον βδελυρό θεσμό της φορολογίας, και θέλω να μου αναγνωριστεί το δικαίωμα να μην πληρώνω φόρο.
Μάλιστα, αν κάναμε δημοψήφισμα, 97% (τι μου θυμίζει αυτό…) θα ψήφιζε να καταργηθεί η φορολογία.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ! ΛΕΦΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΜΠΙΚΙΚΙΝΙΑ ΜΟΥ!
Άθεος Δεξιός said
Σε πρακτικό επίπεδο, έχετε ποτέ αναλογιστεί ότι η κατάργηση της θητείας μάλλον θα οδηγούσε σε μια περισσότερο φιλοπόλεμη κοινωνία? Είναι πολύ ευκολότερο να υποστηρίζεις «ανακατάληψη της Πόλης», «Κόκκινες Μηλιές» και «θάνατο στον οχτρό» όταν δεν θα κινδυνεύσει η ζωή του παιδιού σου αλλά εκείνη ενός μισθοφόρου που πληρώνεται ακριβώς γι’αυτό τον σκόπο.
Είναι ευκολότερο να εύχεσαι και να προσδοκείς ένδοξους πολέμους όταν δεν έχεις νιώσει (έστω στον μικρό βαθμό που επιτρέπει η εννιάμηνη, virtual αναπαράσταση της θητείας) το ένα εκατομμυριοστό του προσωπικού κόστους -σε προσωπικές ελευθερίες, σε βιοτική στάθμη, στην προσωπική ζωή- που επιβάλλει η στρατιωτική κολλεκτίβα.
Συγκρίνετε, για παράδειγμα, τις αντιδράσεις της Αμερικανικής κοινωνίας στον πόλεμο του Βιετνάμ (εποχή υποχρεωτικής στράτευσης) με εκείνες στον πόλεμο κατά του Ιράκ. Αναρωτηθείτε πόσοι από τους άνδρες φίλους σας έγιναν περισσότερο φιλοπόλεμοι μετά την θητεία τους και πόσοι λιγότερο.
Υποστηρίξτε τον αντιμιλιταρισμό, διατηρήστε την υποχρεωτική θητεία! Μερικές φορές ένα γραμμάριο πραγματισμού έχει μεγαλύτερη αξία από δέκα οκάδες ουτοπικής αερολογίας. :-)
Άθεος Δεξιός said
ΥΓ: Να ξεκαθαρίσω όμως ότι, παρότι υποστηρίζω την υποχρεωτική θητεία βασισμένος (ανάμεσα σε άλλα) και πάνω στα κριτήρια που προανέφερα, συμφωνώ με τους αντιρρησίες συνείδησης για την κατάργηση των ποινών σε βάρος όσων προπαγανδίζουν την ανυποταξία, καθώς τίθεται θέμα παραβίασης της ελευθερίας του λόγου.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Ευχαριστώ που το ξεκαθάρισες αυτό, Άθεε Δεξιέ.
Η θέση που εξέφρασες στο σχόλιο #15 ίσως να ξεκινάει από μια σωστή διαπίστωση, το συμπέρασμα όμως ΚΤΤΜΓ είναι εντελώς λανθασμένο: αν ήταν να χρησιμοποιούμε τέτοιου είδους τακτικές τότε ας βάζουμε και κάθε ενήλικα στη φυλακή μερικούς μήνες, για να έχουν όλοι από πρώτο χέρι γνώση του πόσο ωραία περνάει κανείς ως φιλοξενούμενος του σωφρονιστικού μας συστήματος, και αναμφίβολα θα παρατηρήσουμε μείωση της εγκληματικότητας.
Έτσι κι αλλιώς, αν ήταν κάποτε να γίνει πόλεμος τα πάντα θα ξεκίναγαν με μια χοντρή δόση χειραγώγησης της κοινής γνώμης, και η διαφορά ανάμεσα στο φιλοπόλεμο της κοινωνίας με υποχρεωτικό ή με μισθοφορικό στρατό θα ήταν τόσο μικρή που δεν θα έπαιζε ρόλο.
xarxar said
Αν και βρισκω πως έχεις κάποιο δίκιο, δε μου αρκεί ως δικαιολογία, εξάλλου και οι επαγγελματίες κάποιων τα παιδιά, τα αδέρφια, οι σύζυγοι, οι γονείς κτλ είναι. Επίσης ξέρω και άτομα (κυρίως όσοι υπηρέτησαν νέοι) που ο στρατός τους έκανε ακόμα πιο φιλοπόλεμους και εθνικιστές. Επίσης δεν είναι δίκαιη η σύγκριση ανάμεσα σε Ιράκ και Βιετνάμ γιατί εκτός από άλλες εποχές, χρησιμοποιήθηκαν και διαφορετικά επιχειρήματα για να δικαιολογηθούν. Άλλωστε για να φτάσει να καταργηθεί η θητεία στην Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πρέπει πρώτα να αλλάξει νοοτροπία ο λαός και να ωριμάσει ο λαός οπότε θα είναι και πιο έτοιμος για να φρενάρει μιλιταριστικές συμπεριφορές.
xarxar said
Αναφερόμουν στον άθεο δεξιό.
ΘΒ said
Συμφωνώ με τον Νίκο στο 14.
Γιατί να είναι αδίκημα η φοροδιαφυγή;
Με ποια λογική σε κλείνουν φυλακή αν δεν πληρώνεις τους φόρους ενώ περνάς ζάχαρη αν δε συμμετέχεις στην παλλαϊκή άμυνα, όταν απέναντι μας υπάρχει μια ολόκληρη στρατιά έτοιμη να αποβιβασθεί στα νησιά;
Επίσης γιατί να απαγορεύεται το κάπνισμα τσιγάρου ή χασίς;
Αν κάποιος έχει σοβαρούς συνειδησιακούς λόγους να μη πάει φαντάρος ας γίνονται σεβαστοί και ας του δίνεται η δυνατότητα να κάνει επίδειξη της ευαισθησίας του συμπαραστεκόμενος σε ανήμπορους συμπολίτες μας (ξεσκάτισμα, ξενύχτισμα κλπ) για όσο διάστημα οι υπόλοιποι φυλάμε σα μλκς τα σύνορα για να έχουν οι μηδενιστές την άνεση να παριστάνουν τους ελιτιστές.
Τα ξυπνοπούλια οι Ι5άδες, τύπου Τζίμη Πανούση, Λαζόπουλου και Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, είναι γνωστή συνομοταξία.
Φυσικά δεν αναφέρομαι σε υποχρεωτική στρατιωτική υπηρεσία εκτός Ελλάδος για λογαριασμό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, στην οποία και εγώ δεν θα συμμετείχα.
xarxar said
Ακριβώς αυτά εννοούσα όταν έλεγα ότι πρέπει πρώτα να ωριμάσει ο λαός…