Kάθε νέο άρθροΓνωμικό #166
Posted by Διαγόρας ο Μήλιος στο 2009/11/19
«Ηθική είναι να κάνεις αυτό που είναι σωστό ασχέτως του τι σου λένε.
Θρησκεία είναι να κάνεις αυτό που σου λένε ασχέτως του τι είναι σωστό.»—Άγνωστος.
Η πρωτότυπη φράση στα αγγλικά: «Morality is doing what is right no matter what you are told. Religion is doing what you are told no matter what is right.»
πηγή: Humanist Society of Gainesville – Bumper Stickers
Το αρχείο των γνωμικών φιλοξενείται στο atheoi.ORG: Αρχείο γνωμικών
Copyright © 2009 Διαγόρας ο Μήλιος | Όροι Χρήσης
Άρθρα μέσω RSS
Σχόλια μέσω RSS
Μόνο τα σχόλια αυτού του άρθρου μέσω RSS
Άρθρα μέσω email
Σχόλια μέσω email
Διαγόρας ο Μήλιος 
Χ said
O άγνωστος είναι βλαξ και το περιφανεύεται.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Ω, τι έχουμε εδώ; τρολάκι; για πες μας, που τη βασίζεις αυτή την άποψη; που την είδες τη βλακεία και που την είδες την υπερηφάνεια; Αλλά χωρίς κοσμητικά επίθετα, για να μην γίνει της ______ εδώ μέσα. Και που’ σαι, γράψε το πραγματικό σου ψευδώνυμο, μη ντρέπεσαι.
ellinaki said
@ Χ
Ενδιαφέρον! Έχεις κάποια πηγή για αυτή την άποψη;
Χ-τρολλ said
Πέντε λεπτά σπέψης, η απόσταση μεταξύ αιωνιότητας και βλακίας.
Διαγόρας ο Μήλιος said
χμμμμ, εντάξει, όπως θες.
(Παρακαλούμε μην ταΐζετε το τρολ)
alchimistis said
Ο ορισμός αυτός «Θρησκεία είναι να κάνεις αυτό που σου λένε» είναι απο τους ποιο περιεκτικούς που έχω δεί. Δυστυχώς το υπόλοιπο μέρος παρουσιάζει προβλήματα ασάφειας πχ πως θα όριζες το «ηθικό»: είναι το νόμιμο; είναι το αποδεκτό στην κοινωνία που κάθε φορά ο καθε ένας από μας δραστηριοποιείταί: Για να φέρω ένα παράδειγμα θα θεωρούσες ηθική την δουλεία; Πριν απαντήσεις θυμήσου οτι σε άλλες εποχες ήταν απολύτως αποδεκτή.
Χ-τρολλ said
Δύσκολα του βάζεις. Ειδικά άμα δεν συνάμει και αντιθρησκευτικό (αντιεκκλησιαστικό) μένος.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Υπάρχουν διάφοροι ορισμοί της ηθικής.
Αν επιλέξουμε κάποιον απόλυτο ορισμό από εκείνους που δεν κάνουν παραχωρήσεις προς τους «πολιτισμικούς σχετικιστές» και θεωρούν την ηθική ως κάτι το συγκεκριμένο, διερευνήσιμο και κατανοήσιμο, ασχέτως γεωγραφικής περιοχής και ιστορικής περιόδου, και με βάση το οποίο μπορεί να κριθεί ο οποιοσδήποτε πολιτισμός για τους ηθικούς του κανόνες, τότε είναι μάλλον προφανές το πως μπορεί να ερμηνευθεί το γνωμικό.
Αλλά κι αν επιλέξουμε έναν ορισμό που παραδέχεται ότι η ηθική αλλάζει αναλόγως της γεωγραφικής περιοχής και της ιστορικής περιόδου, τότε και πάλι αυτό το γνωμικό καταδεικνύει την παράνοια της θρησκείας. Αν ξεκινήσουμε με την παραδοχή ότι η ηθική αλλάζει, δεν χρειάζεται πολύ κόπο για να βρούμε παραδείγματα ηθικών κανόνων που εφαρμοζόντουσαν και ήταν απολύτως αποδεκτοί στη βάρβαρη νεολιθική Ιουδαία, και τους οποίους ο χριστιανισμός επιθυμεί/φιλοδοξεί/προσπαθεί/ονειρεύεται να δει να εφαρμόζονται σήμερα, στην Ευρώπη, παρ’ ότι στις μέρες μας και στα μέρη τούτα κανόνες τέτοιου είδους είναι μάλλον μη-αποδεκτοί από τον περισσότερο κόσμο, όπως π.χ. το να θανατώνει δια λιθοβολισμού όλο το χωριό μαζί κάποια γυναίκα επειδή δεν ήταν επαρκώς πιστή στο σύζυγό της, ή επειδή έκοψε ένα δαδί για το τζάκι την Κυριακή.
Χ-τρολλ said
Τι έλεγα? Μη μου πείτε ότι δεν σας το είπα.
Κλεοπάτρα said
«Η διαφορά τού να είσαι εσύ υπεύθυνος για τίς πράξεις σου, από τό να θεωρείς κάποιον άλλο (…ανώτερο!) υπεύθυνο γι´ αυτές…»
Προσωπικά δέ χρησιμοποιώ τόν όρο Ηθική: Μού φαίνεται πολύ διαστρεβλωμένος. Προτιμώ τόν όρο Αξιοπρέπεια.
Διαγόρας ο Μήλιος said
Κλεοπάτρα μου, κι εδώ θα διαφωνήσω. Η αξιοπρέπεια περιέχει δύο βαθμούς απροσδιοριστίας: τι είναι «άξιον» και τι είναι «πρέπον»; Η ηθική είναι κι αυτή σε μεγάλο βαθμό απροσδιόριστη, αλλά τουλάχιστον τη συναντάμε ως αντικείμενο μελέτης στη φιλοσοφία, και επίσης ως αντικείμενο έρευνας σε σχέση με διάφορους επιστημονικούς τομείς, όπως π.χ. στη «βιοηθική».
Κλεοπάτρα said
Η αξιοπρέπεια, βάζει τόν καθένα απέναντι στή δική του συνείδηση, όποια κι αν είναι αυτή. Δέν θεωρώ ότι υπάρχουν νόρμες για τίς συνειδήσεις: Εσύ και μόνο εσύ αποφασίζεις. Τό πρόβλημα είναι ότι θέλουμε έτοιμες συνταγές τού τί είναι σωστό και τί λάθος: Αντικειμενικά δέν υπάρχουν…
Η ηθική αναφἐρεται συνήθως σέ κάποιες έτοιμες νόρμες, ως αποτέλεσμα ευσεβών πόθων – δηλαδή αυτό που έχουμε αποφασίσει εμείς ότι θέλουμε να είναι και όχι αυτό που πραγματικά είναι.
Και η φιλοσοφἰα πολλές φορές πέφτει στήν παγίδα τών όποιων ευσεβών πόθων, οπότε δέν λειτουργεί ελεύθερα: Κανένα σύστημα δέν μπορεί να λειτουργήσει ελεύθερα, γιατί τότε δέ θα ήταν σύστημα…
Διαγόρας ο Μήλιος said
Εμένα ο όρος ηθική μου φέρνει στο μυαλό κάτι που δύναται να διαμορφωθεί, (σε επίπεδο κοινωνικό, προσωπικό, ή ακόμα και αυτοεξεταστικό,) μέσα από συζητήσεις, ανακαλύψεις, και γενικά ζυμώσεις. Τέτοιου είδους διαμόρφωση συμβαίνει σπανίως, και με πολύ αργά βήματα, αλλά συμβαίνει. Αντιθέτως η αξιοπρέπεια μου ακούγεται σαν κάτι το αποκλειστικά δογματικό απ’ όποια σκοπιά και να το κοιτάξω, προσωπική ή κοινωνική.
Κλεοπάτρα said
Η ηθική, μέ τήν εξωτερική της διαμόρφωση, εξυπηρετεί κάποιο κατασκευασμένο «ιδανικό» σύστημα αξιών και μάς στερεί από τή θέαση τού «γυμνοὐ» εαυτού μας και τή δυνατότητα αυτοβουλίας.
Αυτού τού είδους διαμόρφωση, είναι η πλέον συνηθισμένη και δεδομένη, γεννιέται μέ τή γέννησή μας και συνεχίζεται μέ τήν διαπαιδαγώγησή μας: οικογένεια, χωριό, πόλη, χώρα, θρησκεία, κόμμα, επάγγελμα κ.τ.λ…
Στήν αξιοπρέπεια, λογοδοτείς μόνο στόν εαυτό σου: Τί τό δογματικό σέ αυτό;