Kάθε νέο άρθροΓνωμικό #162
Posted by Διαγόρας ο Μήλιος στο 2009/11/10
«Ενδεχομένως εσείς που απαγγέλλετε την καταδίκη μου να φοβάστε περισσότερο απ’ ότι εγώ που τη λαμβάνω.»
—Giordano Bruno (Τζιορντάνο Μπρούνο) (1548-1600) Ιταλός φιλόσοφος που θανατώθηκε στην πυρά από την ιερά εξέταση.
Το πρωτότυπο στα αγγλικά: «Perchance you who pronounce my sentence are in greater fear than I who receive it.»
Πηγή: Wikiquote. Αυτή ήταν η φημισμένη απάντησή του στους δικαστές που τον καταδίκασαν ως αιρετικό, πριν από την παράδοσή του στις πολιτικές αρχές για την εκτέλεσή του, στις 16 Φεβρουαρίου του 1600, όπως παρατίθεται από τον Gaspar Schopp εκ Breslau σε επιστολή προς τον Conrad Rittershausen, όπως μεταφράστηκε στο Τζιορντάνο Μπρούνο: η ζωή του και η σκέψη του (1950) από την Dorothea Waley Singer.
Το αρχείο των γνωμικών φιλοξενείται στο atheoi.ORG: Αρχείο γνωμικών
Copyright © 2009 Διαγόρας ο Μήλιος | Όροι Χρήσης
Άρθρα μέσω RSS
Σχόλια μέσω RSS
Μόνο τα σχόλια αυτού του άρθρου μέσω RSS
Άρθρα μέσω email
Σχόλια μέσω email
Διαγόρας ο Μήλιος 
Ιοκάστη said
Πόσοι άνθρωποι πέθαναν χωρίς λόγο; Και πόσα παραπάνω μπορεί να είχαν προσφέρει αν δεν τους είχαν δολοφονήσει…
Διαγόρας ο Μήλιος said
Όι άνθρωποι που πέθαναν χωρίς λόγο είναι πάρα πολλοί βέβαια, Ο Τζιορντάνο Μπρούνο όμως ήταν ένα παράδειγμα ανθρώπου που δεν πέθανε ακριβώς χωρίς λόγο. Όχι βέβαια υπό την έννοια πως είχαν το παραμικρό δίκιο να τον σκοτώσουν, αλλά υπό την έννοια ότι ο Τζιορντάνο Μπρούνο πέθανε συνειδητά και σκόπιμα, και ο θάνατός του είχε κάποιον αντίκτυπο. Πρόκειται για έναν από τους λίγους ανθρώπους που αμφισβήτησαν ανοικτά το θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής εκείνης, διώχθηκαν, έπεσαν δέσμιοι στα χέρια του, αρνήθηκαν να αναιρέσουν τις πεποιθήσεις τους, και έγιναν μάρτυρες.
Προφανώς, όσο αδικοχάθηκε ο Μπρούνο άλλο όσο αδικοχάθηκε και η κάθε μια από τις χιλιάδες ανώνυμες «μάγισσες» του μεσαίωνα, η διαφορά όμως είναι ότι οι «μάγισσες» ήταν ως επί το πλείστον τα τυχαία – άτυχα θύματα της τυφλής και ανεξέλεγκτης θρησκευτικής μανίας, ενώ ο Μπρούνο ήταν ένας από εκείνους τους λίγους που τόλμησαν να υψώσουν συνειδητά το ανάστημά τους, να σταθούν έστω και για ένα απειροελάχιστο δευτερόλεπτο –το απειροελάχιστο δευτερόλεπτο της ζωής τους– ως εμπόδια στον σαρωτικό ρου της ιστορίας, και να συμβάλλουν έτσι στην αλλαγή του, έστω και μετά το θάνατό τους. Γι’ αυτό και στη σημερινή εποχή τον θυμόμαστε με το όνομά του.